________________
૧૨૪ દયા ગરીબી બંદગી, સમતા શીલ સ્વભાવ;
આશા તજે માયા તજે, મેહ તજે અરૂ માન. ત્યાંના સંધે અધીરાઈ કરી, પરિણામે પ્રતિમાજીને નવ સાંધા રહી - ગયા, જે આજે પણ જણાય છે, ત્યારથી આ પ્રતિમાજી “નવખંડા
પાર્શ્વનાથ'ના નામથી પ્રસિદ્ધ થયા. પ્રતિમાજી બહુ જ પ્રાભાવિક તથા - ભવ્ય છે. મંદિર રમણીય છે. અન્ય પણ એક મંદિર છે. શહેર બહુ
જ એતિહાસિક છે. જૂના સમયમાં આ બંદર મોટું વ્યાપારિક મથક - હતું જેનેની વસતિ ઘણી હતી, પણ વ્યાપાર પડી ભાંગતા શહેરને પુરાણું વૈભવ આજે નામશેષ થતું જાય છે. “લંકાની લાડી ને ધોઘાનો વર” એ જુની કહેવત પણ આ સ્થાનની પ્રાચીનતાની સાક્ષી પૂરે છે. ગામમાં ઉપાશ્રય તથા ધર્મશાળા છે. યાત્રિકોને ભાથું અપાય છે. તીર્થની વ્યવસ્થા ઘોઘાને સંધ, શ્રી કાળા મીઠાની પેઢીના નામે કરે છે. હમણાં ગયા વર્ષે નવખંડા પાર્શ્વનાથજીને પગના અંગુઠે - અમી ઝરતું હતું. અહિં અખંડ દીવો વર્ષોથી ચાલુ છે.
તલાજા- ભાવનગરની નાની રેલ્વે દ્વારા ૨૨ માઈલ પર તલાજા સ્ટેશન આવે છે. વળી પાલીતાણુથી મોટર રસ્તે ૨૦ માઈલ તલાજા થાય છે. સ્ટેશનથી નજીકમાં જ તલાજાને નાનો પહાડ છે. જે તાલધ્વજ ગિરિ કહેવાય છે. પૂર્વકાળમાં શ્રી શત્રુંજય ગિરિરાજની આ ટુંક ગણાતી, પહાડને ચઢાવ સામાન્ય છે. પગથીયાં બાંધેલાં છે. ગિરિ ઉપર ત્રણ સુંદર જિનમંદિર છે. પહેલું શ્રી પાર્શ્વનાથનું ભોંયરાવાળું વિશાળ દેરાસર છે, ઉપર મજલા પર પણ પ્રભુજી બિરા-જમાન છે. થોડા વર્ષો પહેલાં તલાજા ગામના ખેતરમાંથી પાર્શ્વનાથ પ્રભુ પ્રગટ થયા હતા. બાદ પૂ. પાદ આચાર્ય મહારાજ શ્રી વિજય
ને મસૂરિશ્વરજી મહારાજના શુભ ઉપદેશથી અમદાવાદના લિમીબહેન શેઠાણીએ અહિ દેરાસર બંધાવ્યું. આની
પ્રતિષ્ઠા વિ. સ. ૧૯૮૦ ની સાલમાં થઈ છે. આ દેરાસરના ચોકમાં ત્રણે બાજુએ દેરીઓ છે. વચ્ચે શ્રી સુમતિનાથ ભગવાનનું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
