________________
છ છ નવિ કીજિયે, ઇ માયાનું મૂળ
છળ કરી સીતા હરી, દશ શીર છેલ્લાં શૂળ. સિંહાસન ચામર ધારી, ધુપધાણાં કેબી સારી; સિદ્ધાંતે ભાખ્યાં જેહ, ઉપકરણ મિલાવે તેહ. ૩ તે દેવા સુરગિરિ આવે, પ્રભુ દેખી આનંદ પાવે; કળશાદિક સહુ તિહાં ઠાવે, ભક્ત પ્રભુના ગુણ ગાવે. ૪
ઢાળ રાગ ધન્યાશ્રી આતમભક્તિ મળ્યા કેઈ દેવા, કેતા મિત્તનુજાઈ નારી પ્રેર્યા વળી નિજ કુલવટ, ધમ ધર્મ સખાઈ જોઈસ વ્યંતર ભુવનપતિના, વિમાનિક સુર આવે, અશ્રુતપતિ હુકમે ધરી કળશ, અરિહાને ન્ડવરાવે. આ૦ ૧ અડ જાતિ કળશા પ્રત્યેકે, આઠ આઠ સહસ પ્રમાણે, ચઉસઠું સહસ હુવા અભિષેકે,અઢીસે ગુણા કરી જાણે, સાઠ લાખ ઉપર એક કવિ, કળશાને અધિકાર, બાસઠ ઈંદ્રતણું તિહાં બાસઠ, લેકપાલના ચાર. અ. ૨ ચંદ્રની પંક્તિ છાસઠ છાસડ, રવિલેણ નરલેક, ગુરુ સ્થાનક સુર કે એક જ, સામાનિકને એકે; સોહમપતિ ઈશાનપતિની, ઇંદ્રાણીના સોલ, અસુરની દશ ઇંદ્રાણી નાગની, બાર કરે કલ્લોલ. આ૦ ૩ જોતિષ વ્યંતર ઈદ્રાની ચઉચઉ, પર્ષદા ત્રણને એકે, કટપતિ અંગરક્ષકકે, એક એક સુવિવેકે; પરચુરણ સુરને એક ઇલે. એ અઢી અભિષેકે, ઈશાનઈદ્ર કહે મુજ આપ, પ્રભુને ક્ષણ અતિરેકે, અ૦ ૪ તવ તસ એળે ઠરી અરિહાને, સહમપતિ મનરંગે, વૃષભરૂપ કરી શંગ જળ ભરી, ન્હવણું કરે પ્રભુ અંગે;
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
