________________
सोळमा अने सत्तरमा सैकानुं पद्य तथा गद्य ५९३ ते ते सुभट पड्या रणमा ये माहाबलीआ होय।। कर्णसंघात्यिं तुझ देषी उभा न रहि कोय ॥१६॥ शल्य किहि हुं हीनप्राक्रमी एहवू तूझ मन्य आवि। ये तू मुझनि कर्णतणुं सारथीपणुं करावि ।। १७ ।। क्रोधवाणे इम शल्य उचर्यों अरे पापी छू बोलि। हु एकलो संग्राम करूं पण नही को माहारि तोलि ॥१८॥ ग्राहारि पर्वत चूर्ण करूं अनि वसुधा पांण्य वीदारूं । किहि तो समुद्रतणुं जल शोधूं को न सकि बल माहारूं ।। १९ ।। अणप्रीव्यू अविचायू वायक आंहां बोल्यो तूं इम । सुतपूत्रनो मुनि सारथि करवा ईछि क्यंम ।। २० ॥ जो त्यि एहवां वाक्य कह्यां तो युध करुं नवि लेश । अतीक्रोधि उठी त्यांहाथो संचर्यो शल्य नरेश ॥ २१ ॥ दुर्योधन कहि अहो शल्य हु तव वचने मन्य राचूं । तुझथी अधीको कर्ण नही ए तू बोल्यो मुक्ष साचूं ।। २२ ।। आर्तिवंत पूरुषनि राषवा पोते बर्द कहावू । शत्रू सर्वनि शल्यरूप त्थिं साचू नाम धराव्यूं ॥ २३ ॥ दुर्योधन किहि हु मुझ अर्थे वाक्य कहुं छु एह । तुझ सरषो को सुभट नथी रणमां हय राषि येह ॥ २४ ॥ शल्य कहि सारथीपणूं हवि मि करवू नीरधार । ए रणमां कयूं कर्णनूं हुं नही करु एक लगार ॥ २५ ॥ दुर्योधन कहि अहो शल्य तूं आंणे मन्य विश्वास । एक मार्कंडयनु उक्त छि ते तुझनि कहुं अतीहास ।। २६ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
___www.jainelibrary.org
