________________
११६
गुजराती भाषानी उत्क्रान्ति
संपुणचतुवीसतिवसो तदानि वधमानसेसयो वेनाभिविजयो ततिये कलिंगराजवंसपुरिसयुगे माहारजाभिसेचनं पापुनाति
-(कलिंगराज खारवेलनो शिलालेख) हस्तलिखित प्राचीन पुस्तकोमा जैन आगमोनी जे जातनी भाषा सचवायेली छे ते अने आ खारवेलना लेखनी भाषा ए बे वचे घणी ज समानता छे.
मुद्रित आगमोमां जे भाषा जोवा मळे छे तेमां व्यंजनोनो घसारो देखाय छे त्यारे प्राचीन पुस्तकोमा तेवं नथी अने खारवेलना लेखमां पण व्यंजनोनो घसारो तद्दन ओछो छे. ए ध्यानमा राखवा जेवू छे.
छेदसूत्रो, मूळसूत्रो, ८३ छेदसूत्रनी भाषानो नमूनो आ प्रमाणे छे:
" आयरियउवज्झाए गिलायमाणे अन्नयरं वएन्जा अजो! मामंसि णं कालगयंसि समाणसि अयं समुक्कसियव्वे, से य समुक्कसणारिहे समुक्कसियव्वे; से य नो समुक्कसणारिहे नो समुक्कसियव्वे, अत्थि य इत्थ अन्ने केइ समुक्कसणारिहे से समु. कसियन्वे, नत्थि य इत्थ अन्ने केइ समुक्कसणारिहे से चेव समुक्कसियव्वे."
(व्यवहारसूत्र पृ० ४८ मा०) जह कोई वणिको ऊ धूयं सेटिस्स हत्थे निक्खिविउं । दिसिजताए गतो त्ति कालगतो सो य सेठीओ ॥ १७४ ॥ जह रक्खह मज्झ सुता तहेव एयातो देवि ! पालेह । तीए वि ते ऊ पाले विष्णवियं विणीतकरणाए ।। १७७ ॥ सविकारातो दटुं सेठिसुया विण्णवेइ रायाणं । मयहरिय-दाण-निग्गह-वणियागम-रायविण्णवणं ॥ १८० ॥
-व्यवहारसूत्रभाष्य पृ० ३३-३४ मा०) छेदसूत्रना भाष्यनी गाथाओमां 'त' श्रुति छे अने जेमां व्यंजननो घसारो नथी एवा ‘गतो' ' वणिको' वगेरे प्रयोगो पण छे. ८४ मूळसूत्रनी भाषानो नमूनो आ प्रमाणे छ :
एसणासमिओ लजु गामे अनियओ चरे । अप्पमत्तो पमत्तेहिं पिंडवातं गवेसए ॥ (६-१७)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
___www.jainelibrary.org
