________________
८५
मुस्ताक छे एटले आवी कायरताना विचारनी अहों जरूर नथी. आ रीते विकल्पो करतो ते थोडी वार ऊभो छे तेटलामां त्यां एक भिल्ल आवी पहोंच्यो. ओ भिल्लना हाथमां बाण छे अने खभे धनुष छे. भिल्लने आवतो जोड़ने कुमारे सस्नेह पूछयुं के हे भला माणस आ क्यो प्रदेश छे ! अथवा अहीं क्यां य पाणी मळी शके एम छे ? पेला भीले कहाँ - कादम्बरी नामनी महाअटवीनो आ मध्य भागछे, आ वनखंडी बळी केटीक दूरनी जग्यामां पाणी मळी शके ओम छे. पण त्यां जंगली दुष्ट जनावरो रहेता होवाथी ते पाणी मेळवतुं सहेलं नथी. हे महानुभाव ! तने खूब प्यास-तरश लागी होय तो मारी साथे आव. हुं पोते जतने पाणी बतावुं. आम सांभळाने कुमारे भीलनी बात स्वीकारी अने कुमार भीलनी तरफ चाल्यो. धनुषनी दोरी उपर बाण चढावीने भील कुमारने मार्ग बताववा लाग्यो अने अ रोते ते बन्ने सरोवर पासे पहोंच्या, कुमार तलावमां सारी रीते नहायो, तरश दूर करी. पछी विचारखा लाग्यो के आ भील कोईपण स्वार्थना कारण विना मारो उपकारी थयेल छे. ओम विचारीने कुमारे भीलने पोताना नामना निशानवाली रत्ननी उत्तम मुद्रिका - वींटी आपी, भीले तेने पोतानी आंगळीमां पहेरी पछी तो भील तेने पोतानी गुफामां लई गयो, केळां वगेर फलो आपीने तेने भोजन करावी तेनी प्राणवृत्ति टकावी राखो हवे दिवस पूरो थवा आग्यो एटले कुमारे भीलने कर्छु - अहो मने आ अटवी जोवानुं भारे कुतूहल छे. मनें लागे छे के आ अटवीमां घणी घणी चीजो भारे आश्चर्य उपजाबनारी होवा जोईए. माटे ज्यां विशेष जोवा जेवुं आश्चर्यकारक वाता
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
