________________
कुमारने पोतानी पुत्रीने वराववानी वात कहेवा माटे मने मोकल्यो छे अने प्रसंगे आ चित्रपट्टिका तेने बतावजे अने कुमारना रूपनी पण आवी ज चित्रपट्टिका लइने तुं पाछो जलदी आवी जजे. ए दूत गयो, जइने राजाने मळ्यो अने उचित प्रसंगे पोताना आववानुं प्रयोजन पण कही संभळाव्यु. दूतनी वात सांभळीने राजाए पण कह्यं के–भो ! आ तारी वात हुं समज्यो पण केवळ दूर रहेली राजकुमारीना रूपने जोया विना ज अहीं रहेलो मारो कुमार तेना तरफ स्नेहने शी रीते धारण करे ? अथवा जे कुमारना स्वरूपथी अजाणी छे छतां पण तेने कुमार साथे एकदम साहस करीने परणावी दईए तो पछी मारी कुमारी शुं दुःखी न थाय ! संताप न पामे ? माटे युक्त तो ए छे के तेओ बीजो एक बीजानां रूप जोई ले जेथी
जे जे कार्यों निपुण बुद्धि वडे सारी रीते जोई समजी विचारीने करीए पछी भले दैव एने बगाडी नाखे पण ते कार्योंने जोइने लोको तो हसे नहीं १. राजाए आम कह्या पछी कनकावतीनी चित्रपट्टिका दूते राजाने आपी अने राजाए पण ए चित्रपट्टिकाने कुमार पासे पहोंचाडी दीधी. ज्यारे रत्नावलीना रूपनी चित्रपट्टिका कुमारे जोई त्यारे ते पूर्वभवना प्रेमने लीधे ते कुमारने ए चित्रपट्टिका जोतां हर्ष थयो, कामदेवने घणे लांबे समये तक मळी तेथी तेणे रोषपूर्वक पोतानुं अकुंठ अने असह्य-दुःसह्य बाण कुमारने मायु. बाण वागवाथी कुमार जाणे त्यां जडाइ गयो होय ए रीते निश्चल शरीर थई गयो पछी तो तेणे बीजी बधी प्रवृत्तिओने तजी ज़ दीधी अने
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
