________________
लाग्यो के, हे भगवन्त ! तमारा ज्ञानना पसार सामे काई पण अजाण्यु नथी. २३
तो मारो पुत्र वारंवार कहेवा छतां अनेक युक्ति प्रयुक्तिओ द्वारा समजाव्या छतां परणवानुं नाम पण सांभळवा इच्छतो नथी, तेनुं शुं कारण छे ते तमे कही संभळावो. २४ ।
एने संसारनो भय छे ? अथवा कोई भूत, पिशाच वगेरेना वळगाडने लीधे ते छळी गयेल छे ? अथवा तेना शरीरमां धातुओनो विपर्यास छे ? अथवा तेने कोई क्रूरग्रहना नडतरनी पीडा छे ?. २५
राजाना आ प्रश्नोनो जवाब आपतां गुरु बोल्या-हे उत्तम पुरुष ! जे तमे कारणो कह्यां छे एनी कोई शंका करवानुं कारण नथी. मात्र पूर्व भवमा एणे जे कर्म बांधेल छे ए सिवाय बीजा कोई कारणनो विचार करवा नकामो छे. २६
[पृ०३९] संयोग, वियोग, उत्पत्ति, प्रलय, सुख, दुःख वगरे तमाम क्रियाओमां तमाम अवस्थाओमां पण माणस उपर कर्म ज सरसाई भोगवे छे. २७
आ सांभळीने राजा बोल्यो-हे भगवान् एणे पूरव जन्ममां शुं कर्म करेल छे ? ए विशे तमे कहो. ए अंगे मने एटले मारा मनमा मोटुं कौतुक छे. २८
हवे आचार्य बोल्या हे महाराज ! तारोआ पुत्र पूर्वभवमा शंम्वपुर नगरमां चारुदत्त नामनो वाणियानो पुत्र हतो. ए चारुदत्त रूप, लावण्य, सौभाग्य वगेरे गुणोथी युक्त हतो, तेणे एक वार अकारण कोपेली एवी पोतानी स्त्रीने कठोर कडवां वचनो वडे तिरस्कार करी
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
