________________
रीसे भराईने एम का के-हे पापण ! हुं तेवी रीते करीश जेथी तुं दुःखी दुःखी थईने जीवीश. सामुं ते स्त्रीए चारुदत्तने कां के, तारा बापने गमे ते करी नाखजे. पछी ते चारुदत्त पोताना एक मश्करा साथी साथे बीजी कोई कन्या साथे परणवाना विचारथी दक्षिणदिशा तरफ जवा लाग्यो, जल्दी जल्दी प्रयाण करतो ते ज्यां उत्तमोत्तम स्त्रीरत्नो सांपडे छे एवी कांची नगरीमा पहोंच्यो. ते नगरीमा प्रवेश करतां तेणे बाळकोने परस्पर क्रीडा करतां-रमत रमतां जोयां अने ते बाळकोमांना एक बाळके पोताना हाथमां रहेली सुगन्धी मालतीनी माळा बीजा बाळकना कंठे पहेराववा मांडी पण ते जेने पहेराववा मांडी तेनाथी वळी बीजा ज बाळकना कंठमां जईने पडीए पण चारुदत्ते जोयु. ते जोईने चारुदत्ते विचार कर्यो-अहो आ केQ सारुं शुकन थयु. पण तेनो परमार्थ समजवो कठण छे. जेने आ माळा पहेराववानी हती तेना कंठमां न पडतां ए बीजाना ज कंठमां जईने पडी ए वातनो परमार्थ समजातो नथी अथवा आवो विचार करीने शुं फायदो ? मारुं धारेलं काम पार पडी जाय एटले एनी मेळे ज ए शुकननो अर्थ समजवामां आवी जशे-एम विचारीने ते पोताना स्वजन वर्गना घरे गयो. त्यां जतां स्वजनोए स्नान विले. पन भोजन वगरेथी तेनो आदर कर्यो, ते त्यां केटलाक दिवसो रह्यो. प्रसंग आवतां पोते शा माटे अहीं आवेल छे ते पोतानुं आगमन प्रयोजन स्वजनोने तो कही संभळाव्युं. स्वजनोए एने घणी रीते एटले घणी युक्ति-प्रयुक्तिओ द्वारा आ काम करवानो निषेध कर्यो.
हवे आ तरफ-ते ज नगरमां गंगदत्त शेठनी कनकवती
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
