________________
૧૬૮ - ૧ - આગમ જાણો ! –
168 પ્રયત્ન કરે, તો પછી એનું સાધુપણું નિર્મળ અને સબળ બની જાય.” પછી ચાલે તો લાગે કે જિનરાજકુળનો નબીરો ચાલે છે, બોલે તો લાગે કે જિનરાજકુળનો નબીરો બોલે છે, ભોજન મેળવવા જાય કે ભોજન કરે તો પણ લાગે કે જિનરાજકુળનો નબીરો છે. કોઈ પણ વસ્તુની લે-મૂક કરે કે વસ્તુનો ઉપયોગ કરે તો લાગે કે જિનરાજકુળનો નબીરો છે. શરીરના મળનો ત્યાગ કરે તો પણ લાગે કે જિનરાજકુળનો નબીરો છે.
આઠ પ્રવચનમાતાઓમાં પહેલી ને છેલ્લી માને ઘણો સંબંધ છે. છેલ્લી મા એક જ જગ્યાએ શાંતિથી, સ્થિરતાથી બેસવાનું કે ઉભા રહેવાનું શીખવે. જ્યારે ક્યાંય જવાનું થાય ત્યારે છેલ્લી મા એ હવાલો, પહેલી માને સોંપે અને કહે કે તારે ક્યાંય પણ જવું હોય તો પહેલી માને સાથે લઈને જવાનું અને એ કહે તેમ જ કરવાનું. ક્યાંય એકલા તો જવાનું જ નહિ.
ક્યાંય પણ જવાનું થાય તો સાધક કહે, મા મારે જવું છે! તો પહેલી મા કહે કે, “બેટા, શા માટે જવું છે ? જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્રની સાધના-આરાધનાઉપાસના માટે જવું છે ? જો એ સિવાય બીજા કોઈ કારણથી આપણાથી ક્યાંય જવાય નહિ. રત્નત્રયીની આરાધના માટે તારે ક્યાંય પણ જવું હોય તો આપણે ખાનદાન કુળના નબીરા છીએ. માટે “વસ ર છે ' દોડતાં-દોડતાં, હસતાં-હસતાં, બોલતાં-બોલતાં કે ડાફોળિયા મારતાં મારતાં જવાય નહિ. એમાં પણ જોવાનું કે જે રસ્તા ઉપર સૂર્યનો તડકો પડ્યો હોય, જે રસ્તા ઉપર લોકોનું ગમનાગમન થયું હોય, એના કારણે જે માર્ગ નિર્જીવ બન્યો હોય તેવા માર્ગ ઉપર all હાથ સુધી જોતાં જોતાં કોઈ જીવ ન મરે તેની કાળજીપૂર્વક ચાલવાનું, છ જવનિકાયના દરેક જીવો તારા જેવા જ છે. એ દરેકને જાળવીને જીવવું - એ તારું કર્તવ્ય છે. તેમાંથી કોઈને દુઃખ ન પહોંચે તે રીતે ચાલજે. આ પહેલી મા એવી છે કે એ મા દીકરાને ક્યાંય એકલો ન મૂકે. એ કહે છે કે, “હું તારી સાથે જ આવીશ.” તું મારી સામે જોઈશ તો કહ્યા કરીશ, પણ તું મારી સામે નહિ જુએ તો કાન મરડીશ નહીં, હાથ પકડીશ નહિ કે તારા ઉપર દબાણ કરીશ નહિ. તારે મારી સામે જોવાનું, તું જ્યાં સુધી મારી સામે જોઈશ ત્યાં સુધી અને મારું કહ્યું માનીશ ત્યાં સુધી કહીશ.
આઠમી મા પોતાના સંતાનને ચોવીસ કલાક પોતાના ખોળામાં જ રાખે છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org