________________
૧૨૪ - ૧ - આગમ જાણો ! –
124 મા સામે નજર કર !” આટલું બોલતાં જ એમની આંખોમાંથી અપાર અશ્રુધારા વહેવા લાગી અને હૈયામાંથી ડૂસકા નીકળવા લાગ્યા.
તાજા જ દીક્ષિત મુનિરાજ શ્રી રામવિજયજીના માનસપટ ઉપરથી પણ એ જ આખો ભૂતકાળ કમળપત્ર ઉપરથી સરી પડતા જળબિંદુની જેમ એવો અતિ ઝડપથી સરી ગયો છતાં ય એમના માનસપટ ઉપર એની કોઈ ભીનાશ ન ઉદ્ભવી. એ જ સહજ સ્થિરતા, સ્થિતપ્રજ્ઞતા બની રહી.
તેમના ચહેરા ઉપર અને આંખોના ઊંડાણમાં, કોઈક અલૌકિક તત્ત્વ સાથેના અનુસંધાનનું તેજ હતું. ચિત્તની પરમ વિરક્તિ, એકત્વ, અન્યત્વ ભાવનાનો વિકાસ, સહજતા, સૌમ્યતા, સ્થિરતા, દૃઢતા, નિર્લેપતા, નિરીહતા, એવા તો અગણિત ભાવો એમના દર્પણ જેવા ચહેરા ઉપર પ્રતિબિંબિત થઈ રહ્યા હતા.
રડતાં એવા વૃદ્ધ મા, આ બધું જ જોઈ રહ્યાં હતાં. ગઈ કાલનો એમનો સબૂડો ત્રિભુવન કે જે એમના એક આંસુએ ભિજાઈ જતો, તે આજે આંસુનાં વહેણ વચ્ચે પણ જે રીતે નિર્લેપ ભાવ અનુભવતો હતો, તે જોઈને જ વૃદ્ધ માતામાં મોહ પડળો વિખરાવાં શરૂ થયાં હતાં.
અવસર જોઈ મુનિરાજશ્રી રામવિજયજીના મુખમાંથી એટલા જ શબ્દો નીકળ્યા - “મને અહીં રહી જવાનું તમે કહી રહ્યાં છો ?” તે પછી તેમણે કર્મરજને-મોહરને દૂર કરનાર રજોહરણનાં તેમને દર્શન કરાવીને કહ્યું કે, હવે મારાથી આને છોડાય ?”
બેટા ! હું ક્યાં એને છોડવાનું કહું છું. તું સાધુપણામાં જ રહે, પણ હું જીવું ત્યાં સુધી તું અહીં મારી આંખ સામે જ રહે.” રનબાનો આ જવાબ સાંભળતાં જ મુનિરાજશ્રી રામવિજયજીને રતનબાનું મોહાવરણ નબળું પડતું જણાયું. એટલે એને પૂરેપૂરું તોડવા તેમણે કહ્યું, “શું સાધુથી આ રીતે લાંબો સમય એક જગ્યાએ રહેવાય ?
આ વચન સાંભળતાં જ વિવેક નિધાન રતનબાનું મોહપડળ વિખરાઈ ગયું અને તેઓ બારણામાંથી બાજુમાં હઠી ગયાં અને તેમનાં મુખમાંથી ભક્તિભાવે સહજ શબ્દો સરી પડ્યા. “મFએણ વંદામિ, ફરી લાભ આપવા પધારજો ! અને મુનિરાજ શ્રી ધર્મલાભ આપીને સહજપણે નીકળી ગયા.
આજે કેટલીકવાર સાંસારિક મા-બાપ, સ્વજન, પરિવારના મોહને વશ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
