________________
૧૦૭ – ૯ વ્યવહારમાં ધન-સંપત્તિ જરૂરી, ધર્મમાં ગુણસંપત્તિ જરૂરી - 6- 107 ચારિત્રરૂપ ધર્મને પ્રગટ કરનારી ક્રિયા એટલી બધી ગમે કે તે સિવાય બીજું કાંઈ ગમે જ નહિ. સમતાનું સુખ તો સાધુપણામાં જ સભા ત્યાં ફળ દેખાય છે, અહીં ફળ દેખાતું નથી.
મહાત્માઓ ખુલ્લા પગે ચાલે છે, વાળ ખેંચીને કાઢે છે, તમારી પાસે જેટલાં સુખનાં સાધનો છે, તેમાંનું એક સાધન એની પાસે નથી. દુઃખથી બચવાનું કે દુન્યવી સુખને ભોગવવાનું એક પણ સાધન એમની પાસે નથી. પેટમાં નાંખવા
જ્યારે ખોરાક જોઈએ કે અંગ ઢાંકવા જ્યારે વસ્ત્ર જોઈએ, ત્યારે પણ એમને ગૃહસ્થના ઘરે જવું પડે, એ આપે તો પણ એને તેઓ ધર્મલાભ આપે અને ના આપે તો પણ એને તેઓ ધર્મલાભ આપે. આમ છતાં એમને જ્યારે પણ જુઓ ત્યારે એ પ્રસન્ન જ હોય. ગમે તેવા બાહ્ય કષ્ટોમાં પણ જ્યારે પૂછીએ “સ્વામિ ! શાતા છે જી ?” ત્યારે એમનો એક જ જવાબ હોય છે કે – દેવ-ગુરુ પસાય !” કારણ એ સતત સ્વભાવરૂપ ધર્મમાં રહેવાનો પુરુષાર્થ કરતા હોય છે. સમતાભાવમાં ઝીલતા હોય છે. આ બધું સાધુપણાનું ફળ શું પ્રત્યક્ષ નથી ?
સમતાનું સુખ જેવું સાધુપણામાં અનુભવાય છે તેવું બીજા કશામાં અનુભવાતું નથી. સ્વાધીનતાનું સુખ જેવું સાધુપણામાં છે તેવું સંસારમાં ક્યાંય નથી. નિબંધ, બંધનરહિત અવસ્થા જેવી સાધુપણામાં છે તેવી સંસારમાં ક્યાંય નથી. કોઈપણ સામગ્રીના સાથ વિના જે પરમ શાંતિ અને તૃપ્તિ સાધુપણામાં અનુભવાય છે, તે સંસારમાં ક્યારેય શક્ય નથી. માટે તો ચક્રવર્તીઓ, રાજવીઓ અને ધન્નાજી, શાલિભદ્રજી જેવા ગર્ભશ્રીમંતો પણ એ સંસારનો ત્યાગ કરીને સાધુ જીવનની પરમ મસ્તી માણી શક્યા. આ બધું જ વિચારે અને સાધુપણાના પ્રત્યક્ષ સુખનો અનુભવ થાય, તો ધર્મસાધનાની મસ્તીનો ખ્યાલ આવે. ધર્મરાગ અને બનાવટી ધર્મરાગનો તફાવત જાણો : સભાઃ અભવી, દીક્ષા વગેરે લે. નવપૂર્વ સુધીનો અભ્યાસ કરે, તો તેનામાં ધર્મ
પ્રત્યેનો પ્રેમ છે તેમ કહેવાય કે નહિ. ના, ન કહેવાય. અભવી જીવો, અચરમાવર્તકાળમાં રહેલા દુર્ભવી જીવો,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
