________________
૪૨
કરણાબદ્વિએ શ્રી સૌભાગ્યભાઈને માર્મિક રીતે લખેલાં ઉન્નત બોધવચનોમાં તેમની જ્યોતિષ પ્રત્યેની ઔદાસીન્યવૃત્તિ દૃષ્ટિગોચર થાય છે. શ્રીમદે વિ.સં. ૧૯૪૮ના ફાગણ સુદ ૧૪ના પત્રમાં શ્રી સૌભાગ્યભાઈને લખ્યું હતું કે –
જ્યોતિષની આમ્નાય સંબંધી કેટલીક વિગત લખી તે વાંચી છે. ઘણો ભાગ તેનો જાણવામાં છે. તથાપિ ચિત્ત તેમાં જરાય પ્રવેશ કરી શકતું નથી, અને તે વિષેનું વાંચવું, સાંભળવું કદાપિ ચમત્કારિક હોય, તોપણ બોજારૂપ લાગે છે. થોડી પણ તેમાં રુચિ રહી નથી.
અમને તો માત્ર અપૂર્વ એવા સતના જ્ઞાન વિષે જ રુચિ રહે છે. ૧
વળી, તેઓ અન્યત્ર પ્રકાશે છે –
જ્યારથી યથાર્થ બોધની ઉત્પત્તિ થઈ છે, ત્યારથી કોઈ પણ પ્રકારના સિદ્ધિયોગે કે વિદ્યાના યોગે સાંસારિક સાધન પોતાસંબંધી કે પરસંબંધી કરવાની પ્રતિજ્ઞા છે; અને એ પ્રતિજ્ઞામાં એક પળ પણ મંદપણું આવ્યું હોય એમ હજુ સુધીમાં થયું છે એમ સાંભરતું નથી.”
આમ, શ્રીમદ્દ તેમના પરમ સ્નેહી એવા શ્રી સૌભાગ્યભાઈને પણ જ્યોતિષનો ઉપયોગ કરવાની વારંવાર ના કહેતા; તે જ સૂચવે છે કે તેમને જ્યોતિષશાસ્ત્ર પરમાર્થમાર્ગમાં કેવું વિજ્ઞભૂત લાગ્યું હશે અને તે પ્રત્યે કેવો વૈરાગ્ય આવ્યો હશે. કીર્તિના શિખરને પામવાનું તથા ધનાદિની સહજ પ્રાપ્તિ જેનાથી વિપુલ પ્રમાણમાં બની શકે તેમ હતાં તેવી આ અદ્ભુત શક્તિને તેમણે કલ્પિતની શ્રેણીમાં મૂકી તેનો પ્રયોગ બંધ કર્યો. શ્રીમને આ જ્યોતિષવિદ્યા શીખતાં પણ વાર ન લાગી ૧- “શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર', છઠ્ઠી આવૃત્તિ, પૃ.૩૨૧ (પત્રાંક-૩૩૯) ૨- એજન, પૃ.૩૧૪ (પત્રાંક-૩૨૨)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
