________________
૧૪૨ મુમુક્ષુઓને વિશેષ લાભ મળે એ હેતુથી તેમણે આશ્રમમાં ચૌદ ચાતુર્માસ કર્યા હતાં, જેથી ઘણા જીવો તેમના સમાગમ-બોધનો અપૂર્વ લાભ પામ્યા હતા. તેમાં મુખ્યપણે બહ્મચારીજી શ્રી ગોવર્ધનદાસજી તેમના દ્વારા ઉચ્ચ આત્મદશા પામ્યા હતા.
આશ્રમની સ્થાપના થયા પછી સનાવદ અને પૂનાને બાદ કરતાં શ્રી લલ્લુજી મુનિએ સઘળાં ચાતુર્માસ આશ્રમમાં કર્યા હતા અને વર્ષના બાકીના આઠ મહિનામાં કેટલોક વખત તેઓ પેથાપુર, નવસારી, સુરત, આબુ, નાસિક આદિ સ્થળોએ વિચરતા અને બધાને ભક્તિ-સત્સંગના રંગમાં રંગતા. વૃદ્ધાવસ્થા તથા અનેક વ્યાધિઓથી ગ્રસ્ત દેહ બિલકુલ સાથ આપતો ન હોવા છતાં તેમને તે પ્રત્યે ઉપેક્ષાદષ્ટિ હતી. તેઓ કહેતા કે “મરણ આવો, અશાતા આવો, સુખ આવો, દુઃખ આવો, ચાહે તે આવો; પણ તે મારો ધર્મ નથી. મારો ધર્મ તો જાણવું, દેખવું અને સ્થિર થવું એ જ છે. બીજું બધું પુદ્ગલ, પુદ્ગલ અને પુદગલ. ચકરી ચઢે, બેભાન થઈ જવાય અને શ્વાસ ચઢે એ બધું દેહથી જુદા થઈને બેઠા બેઠા જોવાની મજા પડે છે.'
આમ, નિઃસ્પૃહી થઈ અને સ્વરૂપમસ્ત રહી, તેઓ દેહવિયોગ માટે સુસજ્જ હતા. આજીવન આત્મસાધનાના ફળરૂપે વિ.સં. ૧૯૯૨ના વૈશાખ સુદ ૮ ની રાત્રે, ૮ને ૧૦ મિનિટે અગાસ આશ્રમમાં મુનિશ્રીએ અપૂર્વ સમાધિમાં રહી નશ્વર દેહનો ત્યાગ કર્યો. તેમના લાંબા આયુષ્ય દરમ્યાન તેમણે અનેક જીવોને શ્રીમની સાચી ઓળખાણ કરાવી હતી. તેમના ઉપદેશને અનુસરનાર અનેક વ્યક્તિઓએ અગાસ આશ્રમમાં રહી, આત્મશ્રેય સાધ્યું હતું અને આજે પણ સાધી રહ્યા છે. (V) મહાત્મા ગાંધીજી
શ્રીમદ્નો અને તેમના સમવયસ્ક (શ્રીમથી લગભગ પોણા ૧- ‘ઉપદેશામૃત', ચોથી આવૃત્તિ, પૃ.૨૫૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
