________________
૧૨૫ સૌભાગ્યભાઈને તેમના પ્રત્યે જ્ઞાની જેવી શ્રદ્ધા થઈ હતી, પરંતુ શ્રીમના સત્સંગથી તથા પત્રવ્યવહાર દ્વારા મળતા બોધથી તેમની શ્રદ્ધા શ્રીમદ્ભાં વિશેષ દઢ બનતી ગઈ, પતિવ્રતા જેવી પરમ ભક્તિ નિષ્પન્ન થઈ અને જ્ઞાનીની સાચી ઓળખાણ થતાં શ્રી ડુંગરશીભાઈ પ્રત્યેની જ્ઞાની તરીકેની માન્યતા દૂર થઈ. પત્રો તથા પ્રત્યક્ષ સમાગમ દ્વારા શ્રી ડુંગરશીભાઈને પણ શ્રીમદ્ પ્રત્યે આસ્થા થઈ અને તેમણે પણ શ્રીમતું શરણ સ્વીકાર્યું. આમ, શ્રીમદ્ભા માર્ગદર્શનથી શ્રી સૌભાગ્યભાઈ શ્રી ડુંગરશીભાઈની અસરમાંથી મુક્ત થયા. તેમણે વિ.સં. ૧૯૫૩ના જેઠ સુદ ૧૪ના પત્રમાં શ્રીમદ્દને આ અંગે જણાવ્યું હતું કે તેમની શ્રી ડુંગરશીભાઈ વિષેની આસ્થા સંપૂર્ણપણે નીકળી ગઈ છે.
વિ.સં. ૧૯૫૩ના કારતકમાં શ્રીમદ્ નડિયાદથી વવાણિયા પધાર્યા હતા અને ઉનાળા સુધી ત્યાં જ રોકાયા હતા. તે દરમ્યાન શ્રી સૌભાગ્યભાઈનું આરોગ્ય જીર્ણજ્વરથી અત્યંત કથળી ગયું હતું, તેથી તેઓ પોતાનું મૃત્યુ થાય તે પહેલાં પ્રત્યક્ષ દર્શન-સમાગમનો લાભ આપવા શ્રીમદ્ વારંવાર વિનંતી કરતા હતા. શ્રીમદે તેમને “શ્રી આત્મસિદ્ધિ શાસ્ત્ર' વિશેષ વિચારવાની સૂચના આપી હતી અને તેનો અમલ તેઓ પૂરી નિષ્ઠાથી કરતા હતા. અંતે શ્રી સૌભાગ્યભાઈની ઝૂરણા અત્યંત વધી ગઈ, ત્યારે વિ.સં. ૧૯૫૩ના વૈશાખમાં દસ દિવસ સાયલામાં અને ત્યારપછી દસ દિવસ ઈડરમાં શ્રીમદે તેમને ઘનિષ્ઠ સમાગમનો લાભ આપી, તેમના આત્માને ઉત્કૃષ્ટ પુરુષાર્થમાં પ્રેર્યો હતો. તત્પશ્ચાત્ મુંબઈથી શ્રીમદે સમાધિમરણની ઉત્કૃષ્ટ આરાધના અર્થે ત્રણ આત્મજાગૃતિપ્રેરક પત્રો શ્રી સૌભાગ્યભાઈને લખ્યા હતા, જેમાં શ્રીમદ વિશિષ્ટ પ્રેરણા, માર્ગદર્શન તથા ઉત્સાહબળ આપવા માટે સ્વભાવજાગૃતદશા, અનુભવઉત્સાહદશા, સ્થિતિદશા અને પરમપુરુષદશાને વર્ણવતાં ચાર કાવ્યો પંડિત શ્રી બનારસીદાસજી રચિત “સમયસારનાટક'માંથી ઉદ્ધત કર્યા હતાં. તેમાંથી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
