________________
५८ नाभिनन्दनोखारप्रबंधः । पथि सि(तो)विशेषेण स्वामीयसि ततोऽसि किम् ॥३७३॥ पादपा जलदा नद्यः सूर्याश्चन्द्रमरीचयः । स्वयं सदोपकुर्वाणा नाप्नुवन्ति परेशताम् ।।३७४।। तवं वृथा किमात्मानं विगोपयसि पारयन् । 5 मंत्री भवनापृष्टः परवेश्मनि मूढवत् ॥३७५॥
प्रत्यक्षीभूय यक्षोऽपि बभाषे परुषाक्षरम् । रे रेऽनास्मन्य(!)मां वेत्सि न किं स्वामिनमस्य हि ॥३७६॥ तदात्मानं विजानीहि सम्प्रत्येष हि(य)मातिथिम् ।
प्रत्युत्तरयसे यन्मे तदिष्टं सर देवतम् ॥३७७॥ 10 विहस्याह कुमारस्वं देवजात्यैव पलासि (१) किम् ।
म वेरिल सतां पुंसां किं करन्ति सुरा अपि ॥३७८॥ खा एव क्षत्रियाणामिष्टदैवतमुच्यते । करगोचरमैवैतन्नित्यं तन्मे पुरो भव ॥३७९।।
सावष्टम्मगिरा तस्य विज्ञायासमसाहसम् । 15 यक्षः प्राहोलसत्प्रीतिस्फीतदन्तावलिद्युतिः ॥३८०॥
स्वामिस्त्वत्साहसीतः प्रीतस्ते दर्शनादपि । सम्पन्नः सेवकीभावमन्यहं स्यां तवानुगः ॥३८॥ राजसूनुरपि प्राच्यसंस्तुतमिव तत्सुरम् ।
प्रीत्या प्रसादयामास सन्तः सार्द्रहदो यतः ॥३८२।। 20 भर्ण विश्रभ्य भुक्त्वा च पुरस्तरुतलादसौ ।
ईश्वरो नन्दि-चन्दिभ्यामिव ताभ्यां सहाचलत् ॥३८३॥ व्योमाध्वना ब्रजम् यक्षः कुमारस्य दशो मुदे । विधाय विविधाश्चेष्टाः साधये च मनो व्यधात् ॥३८४॥
यथा पान्थो रथारूढः समियन्नस्ति कश्चन । 25 यक्षेणालक्षिता तस्यापहृत्य दयिता कृता ॥३८५॥
विलपन्नाकुलः पान्थः कुमारस्यापतत्तदा ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
