________________
પ૭
મ. મો. ૮
શ્રી કુમારપાળ રાસ. વાહલા તે કિમ વીસરી જેસું ઘણે સનેહ; વિસાય ન વિસરઈ, ગરવા તણા સહ. પટ ક્યાંહાં કોયલ ક્યાહાં અંબવન, ક્યાહાં મોર ક્યાંહાં મેહ; રાતિ દિવસ તે સંભરઈજેમ બાપીડા મેહ. ૬૦ સજન થોડા હંસ જેમ, વિરલા કહી દિસંત, દુજેન કાલા કાગ જેમ, મહિયલિ ઘણું ભમંતિ. તગણ સરિસે નેહડે, મકરસ હઇડા ગમાર; ગાધે નાખી ગુણ જેમ, વલતી ન કરે સાર. ૬૨ જે આવે દસ ભલા, જે નાવે તે વિસ જેણે ચિત્ત ઉતારીયા, તે શું કહી રીસ. ૬૩ સનેહ વિણસીઉં રૂસણું, ગઢ વિનાસિ પિલિક અણુમાનિત પરોહણે, આ વેઢે અઘેલી. ૬૪ પીઉ મુજ સનેહ તજે, હું તે જાણ ગમાર; જે નર માની વંકડા, તે નર થયા ખૂહાર. ૬૫ નદીતે વંક વેલા ભણી, પર્વત ઉડે હ; વાંકા નર ને વિઘન ઘણુ, ગેહેલી મુધિ મ રેય. ૬૬ એણુઈ અવસરિ તિહાં આવીઓ, મંત્ર સુવાદી જેહ; જશમતી પ્રેમઈ કરી, વેગઈ તો તેહ. ૬૭ કર્મ કથા માંડી કહી, તેહનઈ થઈ દયાય; મંત્ર મૂલ દીધું અણું, જેણઈ નર પિડી થાઈ. ૧૮ જશમતી પ્રેમ કરી, રાંધ્યાં અંને અપાર; મંત્ર મૂલ માંહિ ધરિઉં, મુંજા
ભરતાર. ૬૮ પુરૂષ ટલી પિઠી થયે, નાઠાં ડાઢી મુંજી; લાંબી કોટિ લટકતો, લાંબા શિંગ નઈ પુંછ. ૭૦
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org