________________
ચેસઠિ સહસ અંતેઉરી, પાયક છનું તે કોડિ રે, તે નર અંતે અરે એકલા, સતા ચીવર એઢિ રેન્માન. જે જિહાં તે તિહાં રહ્યું, પતિગ પુણ્ય બે સાથિ રે, એહ સરૂપજ દેહનું, પુર્ણ કરે નિજ હાથ રે.–માન. જેહસ્ય હસી હસી બેલતા, કરતા ભેજન સાર રે, તે નર કાલિ માટી થયા, ઘડતા પાત્ર કુંભાર રેમાન. ચંપકવરણી રે દેહડી, કદલી કેમલ જાંઘ રે, તે નર સતા રે કાષ્ઠમાં, પડે ભડભડી ડાંગ રે-માન. દેહવિડંબણ નર સુણી, મ કરિસ તૃષ્ણ તું લાખ રે, જેસંગ સરિખ રે રાજીઓ, બાલી ર્યો તિહાં રાખ રે.-માન.
–એજન પૃ. ૧૪૭–૧૪૮ કડી ર-૩૮ ૮૬. એક પુરૂષ, પિતાની સ્ત્રીને તે ગામને ધણ લઈ ગયે તે માટે કુમારપાલ રાજા પાસે નીચે પ્રમાણે ફર્યાદ કરે છે કે – નિત ગૂરૂં દૂખીઓ ફરૂં, જેઉં તે ગામેગામિ, સીતા વિહોલ્યા રાઘવ, કેમ રે વનિ રાનિ. રામ રડતે વનિ રડું, રડ્યા તેહ મૃગલાય, રિયા તે વનનાં પંખિયાં, રતા રયણિ વિયાય. રામ રડે લખમણ બુઝ, ઘેલા રામ મ રોય, ગઈ સીતા અમે લાવસું, લે લોટો મુખ ધેય. રાધવ ! રૂદન તમે મમ કરો, વનિ ઘેલા થાયે રામ, એ જેવી લખિ આર્યું, તેહનું સીતા ધરણ્યું નામ, જલ જલ કમલ ન સંપજે, વનિ વનિ અગર ન હોય, ધરિ ઘરિ સીત ન સંપજે, વીર વિચારી જોય. આભામંડણ વીજલી, પર્વત-મંડણ મેર, ઘર–મંડણ સુભારજા, મુખમંડણ તબેલ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org