________________
કુશલલાભ વિરચિત
ગાનંદ કાવ્ય
તૂહ. સોદાગર સંદેસડા, સાંભલીયા શ્રવણેહ; મારવણું મન મય હુઈ, મુકો જલનયણેહ ૧ સિંધ પરે સે જોયણું, વિવેત વીજલી યાંહ, હેલે નરવર સેરીયાં, ઘણુ પુંગલ ગલીયાહ ૨ બાહડીયાં સંહાલીયાં, સહીયાં ટોલડીયાંહ વાસી ચંદણ મહમહે, મારૂ લેવડીયાંહ. ૩
ચેપઈ. સહીયર ટેલી સાથે કરી, મારવણી આધી સંચરી; બા બહીયે તિહાં પીઉ પીઉ કરે, મારવણી પ્રીતમ સંભરે; ૧
દંહી, બાબહીયા બગ ચંચડી, બેલે મધુરી વાણિ; કે બેલતે મકર, કે પરદેસી પીઉં આંશિ. ઉનમીયે ઉતર દિશા, ગાજે ગૂહીર ગંભીર; મારવણું પીઉ સંભરે, નયણ વિછુટા નીર. વાટે તિણ આપી વહે, મારવણિ મનરંગિ; તાલ ચરંતી કિડીયાં, કુરજી એક સંગિ. કુરજાં આપ પંષડી, થકે વિને વહેસ; સાયર લંધે પ્રભુ મિલાં, પ્રીઉ મિલ પાછી દેસ. ઉતર કિસ ઉપરાડીયાં, દિષણ સામું હીયાં; કુરજ એક સંદેસડે, ઢેલાનું કહીયાં; મારૂ હે માણસ નહી, હેતે કુરજડીયાંહ; પીવ સંદેસ પાઠવે, તે લિષો પંપડીયાંહ. ૬ કુરજડીયાં કુરલાઈયા, ગરજિ રહ્યો સબતાલ;
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
