________________
૩પ લંબાણને લીધે કેટલીક ક્ષતિ થાય છે પણું એ લંબાણ કવિના મનમાં સ્થાયી ઉદેશ-ધર્મબેધ–ને લીધે હેઈ ક્ષેતવ્ય છે. વાચક શ્રી નયણું દરની ભાષા સમગ્ર રીતે જોતાં સાદી અને પ્રાસાદિક છે; છતાં કવિયે કોઈ કોઈ જગાએ શબ્દ બનાવવાની છૂટ લીધી છે.
સત્તરમા સૈકાના બીજા તે કાળના ગ્રંથોમાં મળી આવે છે તેવી જ બધે રહેજ વધારે જૂના જેવી આ કાવ્યની ભાષા છે. જાનાં છે. ઠીક જળવાઈ રહ્યાં છે. વિભક્તિના પ્રત્યે જેવા કે-અનાહ, રણકી, હતી, અવરહશું, તુમએ, તુમચી, અમચી, ભવચા, ચરણારી, સમુદ્રહાણ, ગરૂડહતણા એ આપણું ધ્યાન ખેંચે છે. અછે, છિ, પૂજસિ, ઉપજિસે, લહિયે, પાલેવા, પામેશે, હેસિ, હુંસ્થઈ, હુતિ, મરાયેસિ, બેસીજે વગેરે રૂપે વિચારણીય છેઆ વિષયમાં દીલગીર થવા જેવું છે કે કાવ્યમાં કેટલાંક જૂનાં પાઠાન્તર રદ ગણીને તે બદલ નવાં મૂક્યાં છે અને કેટલીક જગાએ તે જૂનાં રૂપ હતાં તે સુધારવાની છૂટ લીધી છે. કેટલાક પૃષ્ટને અંતે આપેલી ટીકાથી આ વાત સમજાય છે. ભવિષ્યમાં પ્રગટ થતા ગ્રંથમાં આવી છૂટ ન લેવાય એ ઈષ્ટ છે. એમ ન થયું હોત તે વખતે વધારે જૂનાં અગર વધારે સંખ્યામાં એવાં રૂપ મળી આવત.
આ પ્રમાણે જૈન ધર્માવલંબીઓમાં ધર્મશ્રદ્ધા વધારે એવું, જેનેતર જનને કાવ્યાનંદ આપે એવું, ગુજરાતી વાચકવૃંદને સત્તરમા સૈકાની અને એથીએ જૂની ગુજરાતીના સ્વરૂપનું ભાન કરાવે એવું અને ભાષારસિક પુરૂષને મનન કરવા યોગ્ય વિષય પૂરો પાડતું આ ઐક્તિક પ્રસિદ્ધ કરીને સ્વર્ગવાસી શેઠ દેવચંદ લાલભાઈ જૈન પુસ્તકોદ્ધારક ભડળે બધાને ધન્યવાદ પ્રાપ્ત કર્યો છે.
અમદાવાદ ૨ ડાહ્યાભાઈ પીતાંબરદાસ દેરાસરી. ૩૦-૮-૧૭, . 9
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
