________________
૨૭૭
શ્રી શત્રુંજ્યતીર્થરાસ. વછ અગાધ ખાઈ ખણી, નાગ લેક પીડાઈ તીરથ રક્ષા એટલે, થાસે વિરમે ભાઈ. અહિસ્વામી એમ કહી ગયે, ખણતા પણ રહ્યા તેહ; માહમાં વલી મંત્રણે, ઉદ્વતપણે કરેહ. નિર્જલ કેતલેકે દિને, જે રહિયે પરિખા એહ; સુસંધ્ય હસે ભી ભણી, નહી અસાધ્ય કિ મેહ. એમ કહી દંડ રત્નસું, ગંગાનદી આણેહ ખાઈ પાસું ભરી, કંઠ લગે કુમારેહ. નાગ લેકના ઘર સહુ, જલે ભરાણું જોઈ; સાઠિ સહસ બાલ્યા જવલન, પ્રભ કે પાકુલ હાઈ. હાલ-લાલ રંગાઓથી ચુનડી, એ દેશી, રાગ મલાર. સેના થઈ સહુ આકલી, જાણે વજા તણે પડયે ઘાવ, સુણજે સહહવે કહીસે સું રાયને, સુજે નહિ કેઈ ઉપાય. સે. ૧ આપણા સગલા હી દેખતા, ચકના સુત સમકાલ; સુ. નાગેન્દ્ર બાલ્યા સહ, આપણ બલ વૃથા નિહાલ. સુ. સે. નિજ રક્ષા કાજે રાજવી, સેના રાખે છે પાસિ; સુ. રાખી ન શક્યા તે ભણી, સું સ્વામી દેસે સાબસિ. સુ. સે. નગર જઈ આપણુ મુખ કિશું, દેખાડીસે ગત લાજ, સુ. ચકી રયે મારશે, હાહા સબલ થયે અકાજ. સુ. સે. જેમ કુમાર બલ્યા સહુ કે ઇહાં,આપણુ પણ બલી
પાસ; સુ. સાહિબ કેડે સંચરે, સાચા ચાકર તે ખાસ. સુ. સે. ૫ મહામાં એમ આલેચીને, ચેહ ખડકી તજવા પ્રાણ; સુ. કાઠ આણ ૨ ભરી, જન દ્વાદશ પરિમાણ. સ. સે. ૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
