________________
૨૪૪
અશેક-રોહિણી.
૩
ધન વેલા મુજ ઓજની હાલાલ. ઈમ અનુમોદિ. દાનને લાલ, સિદ્ધા વંછિત કાજ, રાજેસર ચિંતઈ; બાગવિદે રહ્યા હું તે હલાલ. રાણીઈ મુનિ પડિલાભીઆરે લાલ મનમાં આણી રીસરે, રાજેસર ચિંતઈ; કીડાભંગ થયા ભણી હલાલ, આપ્યું અનિષ્ટ અસુહામણું રે લોલ; કકુઉ તુંબ અસેસરે, રાજેસર ચિંતાઈ દેખો ! ભાગણિઈ કર્યું હલાલ. ગંધરસાદિકે જાણીઓ - હોલાલ, તેહ અનર્થ અહાર મુનિવર ઇમ ચિંતે જે નિરવઘ ઠામે પરવું હલાલ, તે સંયમ જીવિત વધેરે લાલ; જિણ આણું રહે સારરે મુનિવર ઈમ ચિંતે, ઈમ જાણીને આહયું હલાલ. અનુક્રમે થઈ તસ વેદનારે લાલ, તે આહારપ્રભારે મુનિવર ઈમ ચિંતે; અતિ અવસ્થા જાણિને હલાલ, કરી અણસણ આરાધનારે લાલ; ધરતાં મનમાં સમાધિ મુનિવર ઈમ ચિંતે, શત્રુ મિત્રુ સરિખા ગણે હલાલ.
કાલ કરીને ઉપરે લોલ, -નિરપદ્ય-અચિત્ત. સાધુએ વિચાર્યું કે “આને કઈ યોગ્ય સ્થાને પરડવીમૂકી દઉં, તે પણ અન્ય જીવો તેને ખાઈને મરણ પામે.” એ ભયથી સાધુએ પોતેજ આહાર્યું-ખાધું, એ ભાવાર્થ છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
