________________
શાલીભાઇ,
દુહા, માલ હમાલા વશ કરી, ડેરે આવે જમ;
વ્યાપારી બોલાવીને, શ્રેણિક ભાખે આમ. It રાણું હઠ મૂકે નહીં, મેં પૂરેવી હામ; કંબળ ઘે એક મૂલવી, જિમ તિમ દઈશું દામ. મરા રેક દેવાયા દોકડા, કીધી ન કા ઉધાર; સળત કંબળ સામટા, તેણે તે લીધા સાર. ફા કેણે સેનાઇયા સામટા, વીશ લાખ ગણી દીધ; કે ધનવંત છે ઈસ્યો ? જેણે તે કંબળ લીધ! જા શાલિભદ્ર ભગી ભમર, નવી જાણે ગૃહકાજ; લેવું દેવું માવસ , તેણે લીધાં મહારાજ. પિ ઢાળ, રાગ પરજીઓ, કાલહરા મિશ્રા, અથવા,
ધવલશેઠ લઈ ભેટવું, એ દેશી. શ્રેણિકને અચરિજ થયે, હું વડભાગી રાજારે ! માહરી છત્ર છાયાં વસે, સહુકા દામે તાજારે. ૧ શ્રે૦ રાજ હુકમે મંગાવતાં, માતા ભદ્રા દુખ પારે, રેકે દામે રાજવી, કંબળ એક મંગાવેરે. પરા છે. અંતરનીઉપરે, જે તન ધન ઉવારિજે રે; તે કંબળનું સુંઅ છે, પણ મુજ વાત સુણિજે રે. 3 શ્રેટ નારી કુંજરની વસુ, પહેર્યો સાથલ ઘાસરે; તે તે મારૂ ધાબળાં, પહેરે કેમ તમારે. (૪ દેવ વસન પહેરે વિહ, નજર ન આવે તેરે; મેંદે મુક્યાં મેદસ, પાસે મૂક્યાં લોઈરે. પા છે સ્નાન કરી ઊઠી છે, તે નાખ્યાં પગ લુહીરે, આપણુ જુઓ જઈ, નિરમાયેલની કુધરે. દા છે. ૧-પાઠા. “શ્રેણિમન અરિજ થયે”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
