________________
ઝાડીમાંથી બુકાનીધારી ત્રણ લૂંટારાઓ કૂદીને બહાર આવ્યા. આમ છતાં આ જરાય ગભરાયા વિના ઊભો રહ્યો. “એય ! બોલ તારી પાસે શું શું છે ?” લૂટારામાંથી એક બોલ્યો. આણે કહ્યું : “મારા અંગ પર દેખાય છે, તે તો છે જ; એ સિવાય પણ હું જે કમાઈને લાવ્યો છું, તે બધું મારી કમરે વાંસળીમાં ભરેલું છે.”
‘તારે એ બધું આપી દેવું પડશે!” લૂંટારાએ ત્રાડ પાડી. આણે સ્વસ્થ મને પૂછયું, ‘દાનમાં માગો છો ? કારણ વ્યાજબી લાગશે તો બધું જ આપી દઈશ. લૂંટારાએ કહ્યું. “અમે બામણ નથી કે માગીને લઈએ; અમે ક્ષત્રિય છીએ બળથી લઈશું.” એટલે ચાંપાએ તરત જ કહ્યું કે, “બળથી લેવા માગો તો રાતી પાઈ પણ નહિ મળે. એમ બળથી આપી દઉં તો મારી પત્ની મને ઘરમાં ન પેસવા દે અને એ મને કહે કે, “આજે ધન આપ્યું કાલે મનેય આપી દેશો.’ લૂંટારાઓએ કહ્યું તો લડવા તૈયાર થઈ જા !”
જેવી લડવાની ચેલેન્જ આવી તેવો એ ઊંટ પરથી નીચે કૂદી પડ્યો. લૂંટારા થોડા પાછળ ખસ્યા. એની કૂદવાની રીત જોતાં લાગ્યું કે પાગલ લાગે છે કે શું? પણ હજુ કાંઈ એ વિચારે એ પહેલાં તો એણે પોતાના ભાથામાંથી લોખંડનાં બે તીર ખેંચી કાઢ્યાં અને જોતજોતામાં તો તોડીને નાંખી દીધાં. એમને લાગ્યું : લાગે છે તો બળિયો. લોખંડનાં બાણ આમ જોતજોતામાં તોડી નાંખ્યાં. આ જોઈને એ લોકો વિચારમાં પડ્યા. એણે કરેલો વ્યવહાર એમની સમજમાં ન આવ્યો. એટલે એમને કુતૂહલ પેદા થયું. એમણે પૂછ્યું : “ભાઈ ! લડવાની વાત પછી, પહેલાં કહે કે તું ઊંટ પરથી નીચે કેમ કૂદી પડ્યો ? અને ભાથામાંથી બે બાણોને કાઢીને એને તેં તોડી કેમ નાંખ્યાં ?'
ત્રણેય લૂંટારાઓના મનમાં એક જ વિચાર ચાલતો હતો કે આ માણસનો વ્યવહાર સામાન્ય માણસ જેવો નથી લાગતો; કારણ કે, જ્યારે ભય આવે ત્યારે માણસ ભાગવા માંડે અને પોતાની પાસે રહેલું ધન છુપાવે, જ્યારે આણે તો
शिष्टाः शिष्टत्वमायान्ति शिष्टमार्गानुपालनात् । तल्लङ्घनादशिष्टत्वं तेषां समनुपद्यते ।।
- તિરુક્ષસજીવટી
૧૩૮ જૈનસંઘના મોભીઓને માર્ગદર્શન
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
