________________
આચારાંગસૂત્રનાં વ્યાખ્યાનો - ૩
એક આદમી ઊંચી ભાવનાવાળો હોય, એને પાંચ હજાર પાડવાની પેરવી કરે, તો પછી એ ટકે ક્યાં સુધી ? ‘ઘરની કનડગત જુદી, બહારની જુદી : ચારિત્રની ભાવનાવાળો બન્યો કે ઠેકડી શરૂ થાય : ‘આ ધરમનું પૂંછડું’ વગેરે વગેરે બોલાય : આ રીતે ઘરની ધમાલ જુદી, બહારના નામચીન બોલે એ જુદા, લખનાર-બોલનાર ભાંગડો વાટે એ જુદા અને પાછા ગપગોળા ચાલે તે જુદા.' આ દશામાં સંયમનાં પરિણામ ટકાવવાં કેટલાં મુશ્કેલ ? આવી મુશ્કેલીઓના યોગે કોક ગબડે, તો કહે કે “જોયું ! નહોતા કહેતા ?” પણ વિચારે નહિ કે એ પોતે પડ્યો કે પાડ્યો ? સીડી ચડનાર સામે મોઢે ચડે અને પાછળથી ટાંટિયો પકડીને ખેંચીને કોઈ પટકે, ત્યાં થાય શું ? હાથનું દોરડું છીનવી લઈ, ટાંટિયો પકડી પટકે, પછી કહે કે ‘પડ્યો.’ આવી સ્થિતિમાં આજે ધર્મનાં પરિણામ સાચવવાં મુશ્કેલ છે. ભલભલા ધર્મીનાં પણ ચિત્ત વિહ્વળ થયા વિના રહી શકે તેમ નથી. ઘોંઘાટ, ગપગોળા, આડીઅવળી વાતો, અસભ્ય લખાણ અને વચનો વગેરે સાંભળીને કંપી ઊઠે અને એમ થાય કે ‘નિર્વાહ કેમ થશે ?'
૩૦
પહેલાંના પુરુષો ચડનારાને ચડવા દે. પડવાની તૈયારીમાં હોય એને પણ એવી શિખામણ દે કે પડતાં બીએ, પાછો સ્થિર થાય અને કદાચ કોઈ પડે તો પણ આશ્વાસન દે કે ‘હોય, કર્મે ઉછાળો માર્યો, માર્ગ જોયો છે તો ફે૨ જવાશે.’ આજે તો ચડનારને પાછળથી ટાંટિયો પકડી પટકે. આ દશા ઘણી જ ભયંકર છે, માટે કહું છું કે ચડતાના પગ ન ખેંચો !
Jain Education International
558
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
