________________
૮૮
- આચાશંગસૂત્રનાં વ્યાખ્યાનો - ૩ - અને ઓઘો હાથમાં રાખવો એને ન પહોંચાય. ચાંલ્લો કરવો અને ભગવાન શ્રી મહાવીરને દેવ કહેવા, પણ વીસમી સદીના જમાનામાં ભગવાન શ્રી મહાવીરદેવની આજ્ઞા ન ચાલે એમ કહેવું, એ કેમ નભે ? આજ્ઞા ન ગમે તો ચાંલ્લો ભૂંસી નાખો. પચીસસો વર્ષ પહેલાંની આજ્ઞા કામ ન લાગે, તો એ ચાંલ્લો પણ શા માટે કામ લાગે ? ઑફિસનું કામ ન કરવું અને ઑફિસના માણસ ગણાવવું તે કેમ જ પાલવે ? ન્યાયાસને બેસવું અને અન્યાય આપવો, એ તો કપાળમાં કલંકને નોતરવા જેવું છે.
શ્રી જિનેશ્વરદેવને સર્વજ્ઞ માનો તો એમની સામે આંખ ઊંચી ન કરો. અને એમના સર્વજ્ઞપણામાં શંકા હોય તો એમના ભક્ત તરીકે બહાર ન આવો. કેળવણીની જરૂર ખરી, પણ તે જ કેળવણીની જરૂર કે જેનાથી ત્યાગભાવના જાગે, ત્યાગ પમાય, પરિણામે સંસારનાં બંધન છૂટે અને મુક્તિ પમાય. પહેલાં આપ્તને ઓળખો. ઓળખ્યા પછી એમના વચનને વળગો, અને તે દ્વારા હેયને તજો, અને ઉપાદેયને આદરો. યોગીઓ ભોગીઓના રોટલા પર જીવતા નથી !
આ દ્વાદશાંગીમાં સારભૂત શ્રી આચારાંગ સૂત્રનો સાર ચરણ, અને તે ચરણ પણ મુક્તિ માટે ! મુક્તિની ભાવના વગરનું ચરણ પણ નુકસાન કરે. સારામાં સારી ચીજ પણ દુરુપયોગ થાય તો આત્માને હાનિ કરે. દ્વાદશાંગી પામીને ડૂબે એ દોષ આત્માનો છે, પણ દ્વાદશાંગીનો નથી.
આત્મા અને કર્મ ખીરનીર પેઠે મળ્યાં છે. દૂધ અને પાણીને હંસ છૂટાં કરે છે, ચાંચ મારે કે તરત દૂધના ફોદા થાય અને પાણી છૂટું પડે, કારણ કે એની ચાંચમાં ખટાશ છે. તમારે પણ ખટાશનો ઉપયોગ કરવો પડશેને ! અહીં આત્મા અને કર્મને અલગ કરનારી “ખટાશ' કઈ ? એ જ કે “ભોગનો ત્યાગ.” તમને આ ભોગનો ત્યાગ પાલવશે ? અહીં બનતું નથી અને ટપાટપી થાય છે, તેનું કારણ આ એક જ છે. ભોગપ્રાપ્તિના પ્રયત્નો વધારવામાં આવે તો હમણાં મેળ બેસે, પણ અમારી તો ભોગના લૂંટારા તરીકેની ખ્યાતિ છે. આ ખ્યાતિ સારી કે ખોટી ? પોલીસ આવે તો ચોટ્ટાઓ ઊભા રહે કે નાસે ? પોલીસથી ચોર ભાગી જાય તો પોલીસની શાખ વધે કે ઘટે ?
સભા: વધે જ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
