________________
વેર ગયાં ને ઝેર ગયાં વળી કાળો કેર ગયા કરનાર પરનાતીલા જાતલા , સંપ કરી ચાલે સંસાર, દેખ બિચારી બકરીનો પણ, કોઈ ન જાતાં પકડે કાન એ ઉપકાર ગણી ઈશ્વરનો, હરખ હવે તું હિંદુસ્તાન
આવી સુંદર કવિતાઓ તેઓ બનાવતા... તેમાંથી બાળકોને પણ સર્બોધ મળતો. જ્યારે આજના ભણતરની કવિતાનો એક નમૂનો બતાવું... કાળી કૂતરીને આવ્યાં ગલૂડિયાં, બે ધોળાં ત્રણ કાળાં. આમાંથી વિદ્યાર્થીઓને શું શીખવાનું ? કૂતરીને ચાર ગલૂડિયાં આવ્યાં કે છ ગલૂડિયાં. આમાંથી મેળવવાનું શું? આજનું ભણતર ખરેખર બાળકોના ભવિષ્યને સુધારવાને બદલે બગાડી રહ્યું છે. - હવે બીજી બાજુ અમદાવાદમાં જ ડાહ્યાભાઈ ધોળશા નામના કવિ હતા તે પણ કવિતા રચવામાં પ્રખર હતા. બંને એક બીજાના હરીફ હતા. કદડાની કવિતાઓ બહાર પડે એટલે ધોળશા તેમાં ખામીઓ કાઢયા કરે... અને ધોળશાની કવિતાઓ બહાર પડે એટલે કદડા તેની ખામીઓ કાઢવામાં તૂટી પડે... આમ બંને વચ્ચે કવિતાઓના માધ્યમથી જ સજ્જડ દુરાગ્રહ બંધાઈ ગયો. ખંડન-મંડન ચાલ્યા જ કરે.. અનાદિકાળથી જીવાત્મામાં આ દોષ ચાલ્યા જ કરે છે. એ કોઈનું સારૂં જોઈ જ શકતો નથી. કોઈનું સારું જોયું કે તેના પેટમાં તેલ રેડાયું. આજના જીવોની દુઃખની ફરિયાદો સાંભળશો તો સ્પષ્ટ ખ્યાલ આવી જશે કે જે જરૂરી છે એ નથી મલતું માટે તેઓ દુઃખી નથી પણ જે જોઈએ છે એ નથી મળતું માટે દુઃખી છે. “જરૂરી'માં નંબર બહુ ઓછી ચીજોનો આવે જ્યારે જોઈએ છે'માં નંબર કઈ ચીજનો નથી આવતો એ પ્રશ્ન છે. બીજાના સુખને જોઈને બળ્યા કરવું એ પણ એક હિંસા જ છે આ બન્ને કવિઓ પણ એકબીજાની ચડતીને જોઈ શકતા નથી પણ માણસના જીવનમાં ટર્નિંગ પોઈન્ટ ક્યારે આવે તે કહી શકાતું નથી. ડાહ્યાભાઈ ધોળશા જૈન હતા દર વર્ષે પર્યુષણ પર્વની આરાધના કરતા. આ વર્ષે પણ પર્યુષણ પર્વ આવ્યાં. તેમણે વિચાર્યું કે આ પર્વનું મુખ્ય અંગ ક્ષમાપના છે અને તે ભગવાન મહાવીર સ્વામી સિવાય બીજા કોઈનાય ધર્મમાં નથી. આટલા વર્ષો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org