________________
૧૬૩ ગર્ભવતી છે, તેને થોડા જ સમયમાં પુત્ર આવવો જોઈએ. આ બધું સાંભળીને પેલો અવિનીત બોલી ઉઠયો કે અલ્યા, શું ગપ્પાં મારે છે. તને કાંઈ જ્ઞાન થયું છે કે આમ બોલી રહ્યો છે. વાતો કરતાં કરતાં બન્ને ગામની ભાગોળે આવી પહોંચ્યા. ત્યાં જૂએ છે તો મોટી છાવણી નાખેલી છે અને બહાર હાથણી ઉભી છે. થોડીવારમાં વાજિંત્રોના અવાજ સંભળાયા. એટલે આ લોકોએ પૂછયું કે શું થયું ? તો ખબર પડી કે રાજાની રાણીને પુત્ર જન્મ્યો. અવિનીત શિષ્ય તો આ બધું જોઈ અને સાંભળીને મનમાં મુંઝાવા લાગ્યો. તેણે મનમાં વિચાર્યું કે નક્કી ગુરુ મહારાજે આને બધું શીખવાડયું છે. મારા તરફ પક્ષપાત કર્યો છે. મનમાં ને મનમાં ધુંધવાતો હતો. પછી બન્ને તળાવની પાળે આવીને બેઠા. ત્યાં કોઈ ડોસીમાં પાણી ભરીને જઈ રહ્યા છે. એ ડોસીમાનો દિકરો બહારગામ ગયેલો છે. ડોસીએ આ બન્નેને જ્યોતિષી સમજીને પૂછયું કે ભાઈઓ ! મારો દિકરો પરદેશ ગયો છે તે ક્યારે આવશે? બરાબર આ પ્રશ્ન પૂછયો તે જ સમયે ડોસીમાની અસાવધાનીથી માથે રહેલો પાણીનો ઘડો પડ્યો અને ફૂટી ગયો. અવિનીત શિષ્ય આ જોઈને જવાબ આપ્યો કે ડોસીમા દુ:ખની વાત છે, તમારો દિકરો કદાચ મરી ગયો હશે. આ સાંભળતાં ડોસીમાના તો મોતિયા મરી ગયા. વલોપાત કરવા લાગ્યા. ત્યાં પેલો વિનયી શિષ્ય બોલી ઉઠયો કે માજી ચિંતા ન કરશો. તમારો દિકરો તમને હમણાં જ મળશે. ડોશીમાને થોડી શાંતિ થઈ પણ બન્નેમાં સાચો કોણ? તે હવે અવસરે જોઈશું.
ચલતી ચકીયાં દેખકર બેઠ કબીરા રોય દોપડ ભીતર આપકે સબૂત ન રહે કોય ચક્કી ચલે તો ચલને દો તુ કાહે કો રોય ખીલો સે વળગા રહે તો પીસ સકે ન કોય... પરમાત્મારૂપી ખીલડાને જે વળગી રહે છે
તેને કોઈ પીસી શકતું નથી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
