________________
૧૦૯
પાસે જંગલમાં પાછા જવા માટે રજા માંગે છે. રાજા ઘણું સમજાવે છે. આવી સુખ-સાહ્યબી છોડીને તું જંગલમાં જઈને શું કરીશ? તો પણ તેણે પોતાની માંગણી ચાલુ રાખી. છેવટે રાજાએ તેને જવા માટે રજા આપી. તે જંગલમાં જઈને પોતાના સાથીદારોને મળે છે. સાથીદારો પૂછે છે કે તે ત્યાં શું જોયું? શું ખાધું ? જંગલમાં એવી કોઈ ચીજ જ નથી કે જેની સાથે એણે જે જોયું તે અને જે ખાધું તેની સરખામણી કરે.. ! રાજાને ત્યાં ભોગવેલા સુખને તે કોઈ શબ્દોમાં વર્ણન કરી શકે તેમ નથી.. સિદ્ધનું સુખ પણ આવું જ છે. તે વર્ણવી શકાતું નથી. તેમની પાસે સ્વદ્રવ્ય છે, સ્વક્ષેત્ર છે અને સ્વકાળ છે. આપણી પાસે આમાંનું કાંઈ જ નથી. આપણે પરદ્રવ્યો પર જ મુસ્તાક છીએ. મોટર, બંગલો, વૈભવ... આ બધું પરદ્રવ્ય છે. આત્માના ગુણો એ પોતાના છે. સિદ્ધને કાલાતીત કહેવાય છે. રાજાઓના રાજાઓ અને વંશોના વંશો ડૂબી ગયા. જ્યાં સ્થળ ત્યાં જળ અને જળ ત્યાં સ્થળ થઈ ગયા. બધા જ કાળથી ઘેરાયેલા છીએ. જ્યારે સિદ્ધ ભગવાન અકાલ છે. જેમ કોઈ અલ્લા બોલે, કોઈ સ્વામિનારાયણ, કોઈ હર-હર મહાદેવ બોલે, તેમ એક એવો પણ પંથ છે જે “સત્ શ્રી અકાલ” એમ બોલતો હોય છે. આ બધા પરમતત્ત્વના જ રૂપો છે. અરિહંત પરમાત્માની જે આ બધી મથામણો છે તે પરમતત્ત્વ સુધી આપણને પહોંચાડવાની છે. સુખની વ્યાખ્યા
ઘણા માણસોને પ્રશ્ન થાય છે કે સિદ્ધપદમાં નહીં ખાવાનું, નહીં પીવાનું, નહીં સુવાનું, નહીં કોઈ વિરહ-વેદના તો પછી આનંદ કયો ? આપણે સુખની વ્યાખ્યા બહુ ટુંકી કરીએ છીએ. ઘેર ગાડીઓ ફરતી હોય. આલિશાન બંગલો હોય, સુખ-સગવડના બધાં જ સાધનો મોજુદ હોય અને આપણે સુખી કહીએ છીએ. વાસ્તવમાં આ સાચું સુખ નથી પણ સુખનો આભાસ છે. સંસારના સુખોમાં વિષય અને વેદનાનો અભાવ છે. તાવ જ્યારે ચઢતો હોય.. છ ડીગ્રીએ પહોંચ્યો હોય ત્યારે માણસ કેવો હાંફળો-ફાંફળો થઈ જાય છે પણ દવાથી ધીમે-ધીમે તાવ ઉતરતો પાંચ ડીગ્રીએ આવ્યો. ચઢતી વખતે પાંચ ડીગ્રી વટાવી. ત્યારે શું સ્થિતિ હતી ? અને ઉતરતી વખતે પાંચ
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org