________________
૨૫૦
બાર વ્રતના છપ્પા
જીવ દયા નિત્ય પાળીએ, વ્રત પહેલું કહીએ; સુમ બાદર જીવને, અભયદાન જ દઈએ; સાધારણ પ્રત્યેકમાં, બહુ પાપ જ જાણો, અનંતકાયને ઓળખી દયા મન આણે. છકાયની રક્ષા કરે, સર્વ કુટુંબ જાણે આપણું પ્રકાશસિંહ વાણી વદે, તે ખરું તુજ ડાહ્યાપણું.
મૃષાવાદ નહિં બેલીએવ્રત બીજું કહીએ, ભરવી કુડી શાખ, તેથી અળગા રહીએ, પંચમાં પુછે વાત, ત્યાં નવિ બેલીએ ખોટું આ ભવ પામે માન, પરભવ સુખ જ મોટું. એહવું જાણું પ્રાણીયા, મૃષાવાદ નવિ ભાખિએ. પ્રકાશસિંહ વાણી વદે જીભા જતન કરી રાખીએ.
અદત્તાદાન નવી લીજીએ, ચેરી નવિ કીજે, વસ્તુ પરાઈ હાથ જડે તે પાછી દીજે; કુડા તેલાં ત્રાજવા વળી માપજ મેટું, મીઠું બેલે મુખ થકી, પણ ચાલે ખોટું. એવી માયા કેળવી, મલકાણો મનમાં ઘણું, પ્રકાશસિંહ વાણી વદે, (કે) રાજ નથી ભાઈ પિપા તણું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
