________________
૧૪
-અપભ્રશ પદ્યો–
१ गुणहिं न संपइ कित्ति पर फल लिहिआ भुति ।
केसरि न लहइ बोडिअ वि गय लक्खेहिं घेप्पंति ॥ અર્થ–ગુણો વડે સંપત્તિ નહીં, પણ કીર્તિ મળે. (જી) લખેલાં ફળ ભોગવે
છે. કેસરી ન લહે બદી, પણ ગજ લાખ વડે ખરીદાય છે–પ્રહણ કરાય છે. બેદી એટલે એક પ્રકારનું હલકું નાણું. २ पुत्ते जाएं कवणु गुणु, अवगुणु कवणु मुएण ।
जा बप्पीकी मुंहडी चंपिज्जइ अवरेण ।। અર્થ–પુરો નાઈ-પુત્ર પેદા થયે એટલે પુત્રના પેદા થવાને લીધે. –કોણ-ક
ગુણ? મુએ અવગુણ કેણ–કો ?
જ્યાં સુધી બાપુકી મgી એટલે બે-જમીન-વાયઅપરણ–બીજા વડે દબાતી હોય ? वासु महारिसि एउ भणइ जइ सुइसत्थु पमाणु ।
मायहं चलण नवताहं दिवि दिवि गंगााहाणु ॥ અર્થ–-વ્યાસ મહાઋષિ એમ કહે છે-ભણે છે-કે જે જતિશાસ્ત્ર–વેદવચન
પ્રમાણ હોય તે માતાઓનાં ચરણોને નમનારાઓ માટે દિને દિને ગંગાસ્નાનનું ફળ છે.
તા.ક.-આચાર્ય હેમચંદ્ર જૈનધર્મની પ્રભાવનાની અપેક્ષાએ રાજા સિદ્ધરાજ અને તેના સોલંકી વંશ સાથે વિશેષ મિત્રતા કેળવેલી, તેના સૂચન માટે આચાર્ય સમગ્ર સિદ્ધહેમના દરેક પાદની સમાપ્તિમાં રાજા મૂળરાજથી માંડીને રાજા સિદ્ધરાજ જયસિંહ સુધીના દરેક રાજાઓની એક એક બ્લેક દ્વારા સરસ રીતે વર્ણને કરેલ છે તે શ્લોકા કે તેમને અનુવાદ માત્ર અનુવાદકે આઠમા અધ્યાયની સમાપ્તિમાં જ માત્ર નમૂના તરીકે મૂકેલ છે પણ બીજે ક્યાંય મૂકેલ નથી.
બેચરદાસ જીવરાજ દોશી
૧રબ, ભારતી સંસાયટી, એલિસબ્રિજ, અમદાવાદ. મે ૧૯, ૧૯૭૮ વૈશાખ સુદ ૧૩, ૨૦૩૪.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
