________________
૨૦૪
અર્થાત્ પેટભરો બની ધ્યેયને ભૂલી જાય છે. (३०८) पन्नामयं चेव तवोमयं च, णिनामए गोयमयं च भिक्खू | आजीवगं चेव चउत्थमाहु, से पंडिए उत्तमपोग्गले से || ६ ||
૩૦૮. જે સંયમપરાયણ ભિક્ષુ પ્રજ્ઞામદને નમાવે છે અર્થાત્ તદ્દન તજી દે છે તથા તપમદને નમાવે છે, ગોત્રમને નમાવે છે અને ચોથા આજીવિકાના મદને નમાવે છે તે ભિક્ષુ, પંડિત છે અને ઉત્તમ કોટિનો આત્મા છે.
(૩૦૧) વાડું મારૂં વિવિંચ ધીરા ! ण ताणि सेवंति सुधीरधम्मा । ते सव्वगोत्तावगया महेसी, उच्च अगोत्तं च गतिं वयंति ॥७॥
-
(સૂત્ર થ્રુ o, ૬૦ ૨૩, ૪૦ ૨૦,૮,૧૧,૧૨,?,૨૬) ૩૦૯. હે ધીર સાધક, તું એ તમામ મદોને કાપી નાખ – સમૂળગા દૂર કર. સુધીરતાના ધર્મને વરેલા સાધકો એ મદોને રાખતા નથી. તમામ ગોત્રોથી દૂર થયેલા તે મહર્ષિઓ ગોત્ર વગરની ઉત્તમ ગતિને પામે છે.
મહાવીર વાણી
૧. કોઈ જાતિ, કુળ કે વંશને લીધે કોઈ પણ મનુષ્યની ઉત્તમતા અથવા અનુત્તમતા વા સ્પૃશ્યતા વા અસ્પૃશ્યતા જૈનપરંપરામાં મૂળથી જ નહીં પણ બ્રાહ્મણોના સંસર્ગથી અને કાંઈક તેજસ્વિતાના અભાવે થોડા સમયથી તે પેસી ગઈ છે. ભગવાન મહાવીર તો એવું કાંઈ જ માનતા જ નહોતા. એ હકીકત આધાર સહિત સ્પષ્ટ કરવા આ સૂત્રની યોજના છે. વિશેષ સ્પષ્ટતા માટે જુઓ ૨૧મું બ્રાહ્મણ સૂત્ર.
Jain Education International
||
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
