________________
૧૮૬
મહાવીર વાણી દાખવતો નથી, પોતાના ધામધૂમ, સત્કાર, સામૈયાં અને પૂજાનો ત્યાગ કરે છે, જેનો આત્મા સ્થિર છે અને આકાંક્ષા વગરનો છે તેને ખરો "ભિક્ષુ કહેવો. (૨૭૮) રપ વડ઼જ્ઞાતિ ગર્વ યુરીને,
जेणं च कुप्पेज न तं वएजा। जाणिय पत्तेयं पुण्ण-पावं,
अत्ताणं न समुक्कसे जे स भिक्खू ।।१०।। ૨૭૮. “આ કુશીલ છે' એમ જે બીજાને ન કહેતો હોય, સામો માણસ જેથી ક્રોધે ભરાય એવાં વચન ન બોલતો હોય, પ્રત્યેક આત્મા પોતે કરેલાં મુખ્ય કે પાપનાં સંસ્કાર પ્રમાણે ઘડાય છે એમ જે જાણતો હોય અને તેથી જ જે પોતાની જાતનો ગર્વ-બડાઈ-ન કરતો હોય તેને ભિલું કહેવો. (ર૧) નીરૂમ વમત્તે ,
રત્નમમ ન સુ કરે ! मयाणि सव्वाणि विवजइत्ता,
धम्मज्झाणरए जे स भिक्खू ॥११॥ ૨૭૯. હું અમુક ઉત્તમ જાતનો છું એમ જે જાતિમદ ન કરતો હોય, હું ઘણો રૂપાળો છું” એમ જે રૂપમદ ન કરતો હોય, ‘મને જ્યારે જે જોઈએ તે બધું બરાબર મળ્યા કરે છે એમ જે લાભનો મદ ન કરતો હોય, હું જ ખુબખુબ શાસ્ત્રોને ભણેલ છું એમ જે શાસ્ત્રજ્ઞાનનો પણ મદ ન કરતો હોય-આ પ્રમાણે તમામ પ્રકારના મદોને જે તજતો રહેતો હોય અને ધર્મધ્યાનમાં સવિશેષ સાવધાન હોય તેને ભિક્ષુ' કહેવો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
