________________
૧૨૩
બાલ-સૂત્ર (१९०) जे केइ पव्वइए, निद्दासीले पगामसो। भोच्चा पेच्चा सुहं सुवइ, पावसमणि त्ति वुच्चइ ।।१२।।
(૩૦મ ?૭, To ૩) ૧૯૦. જે કોઈ મનુષ્ય પ્રવ્રજ્યા લીધા પછી પણ પ્રમાદમાં વખત ગુમાવે છે - ઊંઘણશીની રીતે વર્તે છે અને ખૂબ ખાઈ પીને નિરાંતે - નિશ્ચિત ભાવે - સુખે સોડ તાણીને ઊંધ્યા કરે છે, તે પાપ શ્રમણ કહેવાય છે. (પાપ શ્રમણ એટલે પાપમય પ્રવૃત્તિ કરનાર સાધુ) (૨૨૨) વેરાપું યુગ્ધ વેરો, તો વેરેસ્ટિંના पावोवगा य आरंभा, दुक्खफासा य अन्तसो ॥१३।।
(સૂત્ર શ્ર૧, ૦ ૮, To 9) ૧૯૧. જે મનુષ્ય ગમે તે કોઈની પણ સાથે વૈર રાખે છે તે, વૈરને વધાર્યા કરે છે અને એવો તે, વેર બાંધી બાંધીને રાજી થાય છે. એને એ વાતની ખબર નથી કે તમામ દુપ્રવૃત્તિઓ પાપમય હોય છે અને છેવટ તેમનું પરિણામ દુઃખમય આવે છે. (૨૨) મારે મારે તુ ગોવા, પુસા તુ મુંબઈ न सो सक्खायधम्मस्स, कलं अग्घइ सोलसिं ॥१४॥
(૩૨T૦ અo , To ૪૪) ૧૨. જે અજ્ઞાની મનુષ્ય મહિના મહિના સુધી ભોજનનો ત્યાગ કરે અને પછી પારણામાં ડાભની અણી ઉપર જેટલું સમાય તેટલાથી જ પારણું કરે, તેવો ઘોર તપ કરનારો પણ તે, સંત પુરુષે બતાવેલા સદ્ધર્મને આચરનારા મનુષ્યની સોળમી કળાને પણ પહોંચી શકતો નથી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
