________________
उर
धर्मनां पह!-५ ] यथापि रहदो गंभीरो विप्पसन्नो अनाविलो ।
एवं धम्मानि सुत्वान विप्पसीदन्ति पण्डिता ॥७॥ सब्बत्थ वे सप्पुरिसा चजन्ति न कामकामा लपयन्ति सन्तो। सुखेन फुट्ठा अथवा दुखेन न उच्चावचं पण्डिता दस्सयन्ति ॥८॥ न अत्तहेतु न परस्स हेतु न पुत्तमिच्छे न धनं न रढें । न इच्छेय्य अधम्मेन समिद्धिमत्तनो
स सीलवा पञ्जवा धम्मिको सिया ॥९॥ अप्पका ते मनुस्सेसु ये जना पारगामिनो। अथायं इतरा पजा तीरमेवानुधावति ॥ १० ॥ ये च खो सम्मदक्खाते धम्मे धम्मानुवत्तिनो । ते जना पारमेस्सन्ति मच्चुधेय्यं सुदुत्तरं ॥ ११ ॥ कण्हं धम्मं विप्पहाय सुक्कं भावेथ पण्डितो। ओका अनोकं आगम्म विवेके यत्थ दूरमं ।। १२ ।। तत्राभिरतिमिच्छेय्य हित्वा कामे अकिञ्चनो। परियोदपेय्य अत्तानं चित्तक्लेसेहि पण्डितो ॥१३॥
જેમ કોઈ પાણુને ધરે ગંભીર-ઊંડે હોય, વિશેષ પ્રસન્ન જણાતો હોય અને કાદવ વિનાને નિર્મળ હૈય, તેમ પંડિત પુરુષો ધર્મનાં વચનોને સાંભળીને સવિશેષ રીતે પ્રસન્નતા પામે છે. ૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
