________________
शतक १५.
भगवत्सुधर्मखामिप्रणीत भगवतीसूत्र.
३०१
ओराले परियाए आसाइए, ओराला कित्ति-वन-सह-सिलोगा सदेवमणुयासुरे लोए पुवंति, गुवंति, थुवंति इति खलु 'समणे भगवं महावीरे' इति । तं जदि मे से अज किंचि वि वदति तो गं तवणं तेएणं एगाह कडाहाचं भासरासिं करेमि, जहा वा वालेणं ते वणिया । तुमं च णं आणंदा! सारफ्वामि, संगोवामि, जहा वा से वणिए तेसिं वणियाणं हियकामए, जाव-निस्सेसकामए अणुकंपयाए देवयाए सभंड० जाव-साहिए । तं गच्छ णं तुमं आणंदा! तव धम्मायरियस्स धम्मोवएसगस्स समणस्स नायपुत्तस्स एयमटुं परिकहेहि' । तए णं से आणंदे थेरे गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं एवं वुत्ते समाणे भीए, जाव-संजायभए गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स अंतियाओ हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणाओ पडिनिक्खमति, पडिनिक्खमित्ता सिग्धं तुरियं सावत्थिं नगरि मझमज्झेणं निग्गच्छइ, निग्गच्छित्ता जेणेव कोट्ठए चेइए, जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ, तेणे० २-गच्छित्ता समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो आयाहिणं पयाहिणं करेति, करेत्ता वंदति नर्मसति, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-एवं खलु अहं भंते ! छ?क्खमणपारणगंसि तुम्भेहिं अभणुन्नाए समाणे सावत्थीए नगरीए उच्च-नीय जाव-अडमाणे हालाहलाए कुंभकारीए. जाव-वीयीवयामि, तए णं गोसाले मंखलिपुत्ते ममं हालाहलाए० जाव-पासित्ता एवं वयासो-'एहि ताव आणंदा! इओ एगं महं उवमियं निसामेहि'। तए णं अहं गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं एवं वुत्ते समाणे जेणेव हालाहलाए कुंभकारीए कुंभकारावणे, जेणेव गोसाले मंखलिपुत्ते, तेणेव उवागच्छामि । तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एवं वयासी-एवं खलु आणंदा ! इओ चिरातीयाए अद्धाए केइ उच्चावया वणिया० एवं तं चेव सवं निरवसेसं भाणियचं, जाव-नियगनगरं साहिए'। तं गच्छ गं तुमं आणंदा! धम्मायरियस्स धम्मोवएसगस्स जाव-परिकहेहि।
११. [प्र०] तं पभू णं भंते ! गोसाले मंखलिपुत्ते तवेणं तेएणं एगाहचं कूडाहञ्चं भासरासिं करेत्तए, विसए णं भंते! गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स जाव-करेत्तए, समत्थे णं भंते ! गोसाले जाव-करेत्तए ? [उ०] पभू णं आणंदा! गोसाले मंखलिपुत्ते तवेणं जाव-करेत्तए.। विसए णं आणंदा! गोसाल. जाव-करेत्तए। समत्थे णं आणंदा! गोसाले जाव-करेत्तए,
वणिकोने पात्र विगेरे उपकरणसहित एक प्रहारवडे कूटाघात-पाषाणमययंत्रना आघातनी पेठे जल्दी भस्मराशिरूप कर्या. ते वणिकोमा जे वणिक ते वणिकोना हितनी इच्छावाळो, यावत्-हित, सुख अने निःश्रेयस-कल्याणनी इच्छावाळो हतो तेना उपर दयाथी ते देवे पात्र वगेरे उपकरण सहित तेने पोताना नगरे मूक्यो". ए प्रमाणे हे आनन्द ! तारा पण धर्माचार्य अने धर्मोपदेशक श्रमण ज्ञातपुत्रे उदार पर्याय–अवस्था प्राप्त कर्यो छे, अने तेनी देवो, मनुष्यो अने असुरोसहित आ जीवलोकमां 'श्रमण भगवान् महावीर, श्रमण भगवान् महावीर'-एवी उदार कीर्ति, वर्ण, शब्द अने श्लोक-यश व्याप्त थया छे, व्याकुल थया छे, अने स्तवाया छे. तो जो मने ते आज कंइ पण कहेशे तो मारा तपना तेजवडे एक घाए कूटाघात-पाषाणमययन्त्रना आघातनी पेठे जेम सर्प वणिकोने बाळ्या तेम बाळीने भस्म करीश. हे आनन्द ! जेम ते वणिकोर्नु हित इच्छनार यावत्-निःश्रेयस-कल्याण इच्छनार ते वणिकने देवताए अनुकंपाथी पात्रो वगेरे उपकरण सहित पोताने नगरे मूक्यो तेम हुँ तार संरक्षण अने संगोपन करीश, ते माटे हे आनन्द ! तुं जा, अने तारा धर्माचार्य अने धर्मोपदेशक श्रमण ज्ञातपुत्रने आ वात कहे. त्यार बाद मंखलिपुत्र गोशालाए ते आनन्द स्थविरने आ प्रमाणे कडं एटले ते भय पाम्या, अने यावत्भयभीत थयेला ते मंखलिपुत्र गोशालानी पासेथी अने हालाहला कुंभारणना कुंभकारापणथी पाछा वळीने शीघ्र अने त्वरित श्रावस्ती नगरीना मध्य भागमांथी नीकळीने ज्यां कोष्ठक चैत्य हतुं अने ज्यां श्रमण भगवान् महावीर हता, त्या आल्या. त्यां आवीने श्रमण भगवान् महा- गोचरीयी पाछा वीरने त्रणवार प्रदक्षिणा करी वंदन अने नमस्कार करी आ प्रमाणे बोल्या-'हे भगवन् ! खरेखर ए प्रमाणे हुँ छ? खमणना पारणाने विषे फरता आनंद
गोशालके आपेली आपनी अनुज्ञाथी श्रावस्ती नगरीमा उच्च, नीच अने मध्यमकुळमां गोचरीए जतां हालाहला कुंभारणना घर पासेथी यावत्-जतो हतो, त्यां धमकी- भगवंतने मंखलिपुत्र गोशालाए मने हालाहला कुंभारणना घरथी थोडे दूर जतां यावत्-जोइने ए प्रमाणे का-'हे आनन्द ! अहीं आव, अने मारुं निवेदन एक दृष्टान्त सांभळ.' त्यार पछी मंखलिपुत्र गोशालके ए प्रमाणे कयुं एटले ज्यां हालाहला कुंभारणर्नु कुंभकारापण हाँ, अने ज्यां मंखलिपुत्र गोशालक हतो, त्यां हुं आव्यो, त्यारे मंखलिपुत्र गोशालके मने आ प्रमाणे कह्यु-'हे आनन्द ! खरेखर आजथी घणा काल पूर्वे अनेक प्रकारना केटलाएक वणिको-इत्यादि पूर्वोक्त सर्व कहे, यावत्-देवताए पोताना नगरे मूक्यो.' ते माटे हे आनन्द ! तुं जा अने तारा धर्माचार्य अने धर्मोपदेशकने यावत्-कहे.
११. [प्र०] हे भगवन् ! मंखलिपुत्र गोशालक पोताना तपना तेजवडे एक घाए कूटाघातनी पेठे भस्मराशि करवाने प्रभु-समर्थ छे, गोशालक तपोजन्य हे भगवन् ! मंखलिपुत्र गोशालकनो यावत्-तेम करवानो *विषय छे, हे भगवन् ! गोशालक यावत्-तेम करवाने समर्थ छे ! [उ०] हे,
के
तेजोलेश्या बडे आनन्द! मंखलिपुत्र गोशालक तपना तेजवडे यावत्-तेम करवाने प्रभु-समर्थ छे, हे आनन्द! गोशालक मंखलिपुत्रनो तेम करवानो यावद्- समर्थ छे ते संबन्धे
प्रश्नोत्तर. ११. प्रभुख बे प्रकारे छ-विषयमात्रनी अपेक्षाए भने करवानी अपेक्षाए, माटे पुनः प्रश्न करे छे के विषयनी अपेक्षाए समर्थ छे के करवानी अपेक्षाए समर्थ छ ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org