________________
शतक १५०
भगवत्सुधर्मखामिप्रणीत भगवतीसूत्र. णियभंडमायाए सगडीसागडेणं सुबहुं भत्तपाणं पत्थयणं गहाय एग महं अगामियं, अणोहियं, छिन्नावायं, दीहमद्धं अडविं अणुप्पविदा । तए णं तेसिं वणियाणं तीसे अगामियाए, अणोहियाए, छिन्नावायाए, दीहमद्धाए अडवीए किंचि देसं अणुप्पत्ताणं समाणाणं से पुषगहिए उदए अणुपुत्रेणं परिभुजेमाणे परिभुजेमाणे खीणे । तए णं ते वणिया खीणोदगा समाणा तण्हाए परिम्भवमाणा अनमने सहावेंति, अन्न० २-सहावित्ता एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पिया! अम्हं इमीसे अगामियाए जाय-अडवीए किंचि देसं अणुप्पत्ताणं समाणाणं से पुष्पगहिए उदए अणुपुत्रेणं परिभुजेमाणे परिभुजेमाणे खीणे, तं सेयं खलु देवाणुप्पिया ! अहं इमीसे अगामियाए जाव-अडवीए उदगस्स सवओ समंता मग्गणगवेसणं करेत्तए'त्ति कटु अन्नमन्नस्स अंतिए एयमढे पडिसुणेति, अन्न. २-सुणेत्ता तीसे गं अगामियाए जाव-अडवीए उदगस्स सवओसमंता मग्गणगवेसणं करेंति, उदगस्स सचओ समंता मग्गणगवेसणं करेमाणा एगं महं वणसंडं आसाति, किण्हं किण्होभासं जाव-निकुरंबभूयं पासादीयं जाव-पडिरूवं । तस्स णं वणसंडस्स बहुमज्झदेसभाए पत्थ णं महेगं वम्मीयं आसादेति । तस्स णं वम्मियस्स चत्तारि वप्पुओ अब्भुग्गयाओ, अभिनिसढाओ, तिरियं सुसंपग्गहियाओ, अहे पन्नगद्धरूवाओ, पन्नगद्धसंठाणसंठियाओ, पासादियाओ जाव-पडिरूवाओ। तए णं ते वणिया हट्टतुट्ठ० अन्नमन्नं सद्दावेंति, अ० २ सद्दावेत्ता एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पिया! अम्हे इमीसे अगामियाए जाव -सवओ समंता मग्गणगवेसणं करेमाणेहिं इमे वणसंडे आसादिए, किण्हे, किण्होमासे, इमस्स गं वणसंडस्स बहुमज्झदेसभाए इमे वम्मीए आसादिए, इमस्स णं वम्मीयस्स चत्तारि वप्पुओ अभुग्गयाओ, जाव-पडिरूवाओ, तं सेयं खलु देवाणुप्पिया! अम्हं इमस्स वम्मीयस्स पढमं वप्पि भिन्दित्तए, अवियाई ओरालं उदगरयणं अस्सादेस्सामो । तए णं ते वणिया अन्नमन्नस्स अंतियं एयमटुं पडिसुणेति, अन्न० २-सुणेत्ता तस्स वम्मीयस्स पढमं वप्पं भिदंति । ते णं तत्थ अच्छं पत्थं जञ्चं तणुयं फालियवन्नाभं ओरालं उद्गरयणं आसादेति । तए णं ते वणिया हट्टतुट्ठ० पाणियं पिबंति, पा० २ पिबित्ता वाहणाई पजेंति, वा० २ पजेत्ता भायणाई भरेंति, भा० भरेत्ता दोच्चं पि अन्नमन्नं एवं वदासी-'एवं खलु देवाणुप्पिया! अम्हेहिं इमस्स वम्मीयस्स पढमाए वप्पाए भिण्णाए ओराले उदगरयणे अस्सादिए, तं सेयं खलु देवाणुप्पिया! अम्हं इमस्स वम्मीयस्स दोच्चं पि वप्पं भिंदित्तए, अवियाई एत्थ ओरालं सुवन्नरयणं आसादेस्सामो' । तए णं ते वणिया अन्नमन्नस्स अंतियं एयमटुं पडिसुऐति, अन्न० २-सुणेत्ता तस्स वम्मीयस्स दोच्चं पि वप्पं भिंदंति, ते णं तत्थ अच्छं जच्चं तावणिजं महत्थं महग्धं महरिहं ओरालं सुवन्नरयणं अस्सादेति । तए णं ते वणिया हट्ठतुट्ठ० भायणाई भरेंति, पवहणाई भरैति, भरेत्ता तच्चं पि अन्नमन्नं एवं वयासी -'एवं खलु देवाणुप्पिया ! अम्हे इमस्स वम्मीयस्स पढमाए वप्पाए भिन्नाए ओराले उद्गरयणे आसादिए, दोच्चाए वप्पाए भिन्नाए ओराले सुवन्नरयणे अस्सादिए, तं सेयं खलु देवाणुप्पिया! अम्हं इमस्स वम्मीयस्स तचं पि वप्पं भिदित्तए । अवि
पाणी अनुक्रमे पीतां पीतां खूटी गयुं छे, ते माटे हे देवानुप्रियो ! आ गामरहित, यावत्-अटवीने विषे आपणे पाणीनी चोतरफ गवेषणा करवी श्रेयस्कर छे'–एम विचार करी एक बीजानी पासेथी आ वात सांभळीने तेओए गामरहित यावत्-अटवीमां पाणीनी चोतरफ तपास करी. पाणीनी चोतरफ तपास करतां तेओने एकमोटुं वनखंड प्राप्त थयु. जे वनखंड श्याम अने श्याम कान्तिवाळु यावत्-महामेघना समूह जेवू, प्रसन्नता उत्पन्न करनार अने यावत्-सुन्दर हतुं. ते वनखंडना बरोबर मध्य भागमा तेओए एक मोटो वल्मिक-राफडो जोयो. ते वल्मिकने सिंहनी केशवाळी जेवां अवयवोवाळां उंचां चार शिखरो हता, ते तीळ-विस्तीर्ण, नीचे अर्ध सर्पना जेवां, अर्ध सर्पनी आकृतिवाळां, प्रसन्नता उत्पन्न करनार अने यावत्-सुन्दर हता. ते वल्मिकने जोइने प्रसन्न अने संतुष्ट थयेला ते वणिकोए एक बीजाने बोलावीने आ प्रमाणे कयुं के 'हे देवानुप्रियो ! ए प्रमाणे खरेखर आपणे आ गामरहित-एवी अटवीमां यावत्-चोतरफ तपास करतां आ श्याम अने श्याम कान्तिवाळु वनखड जोयु, अने आ वनखंडना बराबर मध्य भागमां आ वल्मिक जोयो. आ वल्मिकने चार उंचा यावत्-प्रतिरूपसुन्दर शिखरो छे, ते माटे हे देवानुप्रियो ! आ वल्मिकनुं पहेलं शिखर फोड, ए श्रेयस्कर छे, के जेथी आपणे पुष्कळ उत्तम पाणी प्राप्त करीए'. त्यार पछी ते वणिकोए एक वीजा पासेथी आ कथन सांभळीने ते वल्मिकना प्रथम शिखरने फोड्यु. तेथी तेओने त्यां स्वच्छ, हितकारक, उत्तम, हलकुं अने स्फटिकना वर्ण जेवू, पुष्कळ अने उत्तम पाणी प्राप्त थयु. त्यार पछी प्रसन्न अने संतुष्ट थयेला ते वणिकोए पाणी पीg, अने ( बळद वगेरे) वाहनोने पाणी पायुं, पाणी पाईने पात्रो भर्या, पात्रो भरीने बीजी वार तेओए परस्पर आ प्रमाणे कह्यु'हे देवानुप्रियो ! आपणे ए प्रमाणे खरेखर आ वल्मिकना प्रथम शिखरने भेदवावडे पुष्कळ उत्तम पाणी प्राप्त कयु, तो हे देवानुप्रियो ! • हवे आपणे आ वल्मिकना बीजा शिखरने भेदवू श्रेयस्कर-योग्य छे, के जेथी आपणे अहिं उदार अने उत्तम सुवर्ण प्राप्त करीए.' त्यार बाद ते वणिकोए एक बीजानी पासेथी आ कथन सांभळीने ते वल्मिकना बीजा शिखरने पण फोड्यु. तेथी तेमां स्वच्छ, उत्तम, तापने सहन करनार महाअर्थवाळु महाप्रयोजनवाळु-अने महामूल्यवाळु पुष्कळ उत्तम सुवर्ण प्राप्त कयु. सुवर्णने प्राप्त करवाथी प्रसन्न अने संतुष्ट थयेला ते वणिकोए पात्रो भयो, पात्रो भरीने वाहनो भयो, वाहनो भरीने त्रीजी वार तेओ परस्पर ए प्रमाणे बोल्या-'हे देवानुप्रियो ! आपणे आ वल्मिकना प्रथम शिखरने भेदतां उदार एवं उत्तम जल प्राप्त कयु, अने बीजं शिखर भेदतां उदार एवं उत्तम सुवर्ण प्राप्त
४८ भ. सू.
Jain Education international
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org