________________
१९२ श्रीरायचन्द्र-जिनागमसंग्रहे
शतक १०.-उद्देशक २. ४.प्र०] काविहा णं भंते ! वेयणा पण्णता? [उ०] गोयमा! तिविहा वेयणा पण्णत्ता, तं जहा-सीया, उसिणा, सीओसिणा । एवं वेयणापयं निरवसेसं भाणियचं, जाव [प्र०] 'नेण्या णं भंते । किं दुषखं घेणं वेदेति, सुदं यणं वेदेति, अनुषखममुहं घेयणं वेदेति [उ०] गोयमा! दुषखं पिबेयणं वेदेति, सुहं पि वेदणं घेदेति, अदुषखमसुद्द पिवेयणं वेदेति।
५. मासियं णं भंते! भिक्खुपडिम पडिवनस्स अणगारस्स निश्चं वोसट्टे काप, चियत्ते देहे-एवं मासिया भिक्खुपडिमा निरवसेसा भाणियधा, जहा दसाहि, जाव 'आराहिया भवइ ।
६. भिक्खू य अनयरं अकिञ्चटाणं पडिसेवित्ता से णं तस्स ठाणस्स अणालोइय-पडिकते कालं करेद. नत्थि तस्स आराहणा, से णं तरस ठाणस्स आलोइय-पडिकंते कालं करेह अत्थि तरस आराहणा । भिक्खू य अन्नयरं अकिच्चठाणं पडिसेवित्ता तस्स णं एवं भवइ-'पच्छा वि णं अहं चरिमकालसमयंसि पयस्स ठाणस्स आलोपस्सामि, जाव पंडिकमिस्सामि, से णं तस्स ठाणस्स अणालोइय-पडिकंते जाव नत्थि तस्स आराहणा, से णं तस्स ठाणस्स आलोइय-पडिकंते कालं कर अत्थि तस्स आराहणा । भिक्खू य अन्नयरं अकिञ्चट्ठाणं पडिसेवित्ता तरस णं एवं भवइ-'जइ ताव समणोवासगा वि कालमासे कालं किच्चा अन्नयरेसु देवलोपसु देवत्ताप उववत्तारो भवंति, किमंग ! पुण अहं अणपन्नियदेवत्तणंपि नो लभिस्सामिपत्ति कट्ट से णं तरस ठाणरस अणालोइय-पडिकंते कालं करेइ नत्थि तरस आराहणा, सेणं तस्स ठाणस्स आलोइय-पडिकते कालं कर अत्थि तस्स आराहणा । सेवं भंते !, सेवं भंते । त्ति ।
दसमसए बीओ उद्देसो समत्तो।
वेदनाना प्रकार ४. [प्र०] हे भगवन् ! वेदना केटला प्रकारनी कही छे ! [उ०] हे गौतम ! वेदना त्रण प्रकारनी कही छे, ते आ प्रमाणे- शीत, नैरपिकोने वेदना. उष्ण अने शीतोष्ण. ए प्रमाणे अहीं संपूर्ण “वेदनापद कहेवू. यावत्-[प्र०] 'हे भगवन् ! नैरयिको शुं दुःखपूर्वक वेदना वेदे छे, सुखपूर्वक
वेदना वेदे छे के सुख-दुःख शिवाय वेदना वेदे छे ! [उ०] हे गौतम | नैरयिको दुःखपूर्वक वेदना वेदे छे, सुखपूर्वक वेदना वेदे छे अने
सुखदुःख सिवाय पण वेदना वेदे छे. मिधु प्रतिमा. ५. [प्र०] हे भगवन् ! जे अनगारे मासिक भिक्षु प्रतिमाने स्वीकारेली छे, अने हमेशां शरीरना ममत्वनो त्याग कर्यो छे-देहनो त्याग आराधना कर्यो छे-इत्यादि मासिक भिक्षु प्रतिमानो संपूर्ण विचार अहिं दशाश्रुत स्कंधमां बताव्या प्रमाणे यावत् [ बारमी प्रतिमा ] 'आराधी होय छे'
त्यांसुधी जाणवो.
६. जो ते भिक्षु कोइ एक अकृत्यस्थानने सेवीने अने ते अकृत्यस्थाननु आलोचन तथा प्रतिक्रमण कर्या विना काल करे तो तेने आराधना थती नथी, परन्तु जो ते ते अकृत्यस्थान- आलोचन अने प्रतिक्रमण करीने काल करे तो तेने आराधना थाय छे. वळी कदाच कोइ भिक्षुए अकृत्यस्थान- प्रतिसेवन कयु होय, पछी तेना मनमा एम विचार थाय के 'हुं मारा अंतकालना समये ते अकृत्यस्थानआलोचन करीश, यावत् तपरूप प्रायश्चित्तनो खीकार करीश,' त्यार पछी ते भिक्षु ते अकृत्यस्थान- आलोचन के प्रतिक्रमण कर्या विना मरण पामे तो तेने आराधना थती नथी, अने जो ते भिक्षु ते अकृत्यस्थाननु आलोचन अने प्रतिक्रमण करी काल करे तो तेने आराधना थाय छे. वळी कोइ भिक्षु कोइ एक अकृत्यस्थान- प्रतिसेवन करी पछी मनमा एम विचारे के, 'जो श्रमणोपासको पण मरणसमये काल करीने कोइ एक देवलोकमां देवपणे उत्पन्न थाय छे, तो शुं हुं अणपन्निकदेवपणु पण नहि पामुं,' एम विचारीने ते अकृत्यस्थान- आलोचन के प्रतिक्रमण कर्या विना जो काल करे तो तेने आराधना थती नथी, अने जो ते अकृत्यस्थानने आलोची तथा प्रतिक्रमी पछी काल करे तो तेने आराधना थाय छे. हे भगवन् ! ते एमज छे, हे भगवन् ! ते एमज छे, [एम कही भगवान् गौतम यावद् विहरे छे.]
दशमशते द्वितीय उद्देशक समाप्त.
जाव द-घ, जहा दसा जा-ङ। २ चरम-घ। ३ परिवजिस्सामि घ। ४भसपनिय-ना-घ। ४. * प्रज्ञा० पद ३५५ ५५३.२-५५७.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org.