Bodhamrut Part 3

SR No.: 004638
Original Sutra Author: N/A
Author: Govardhandas
Publisher: Shrimad Rajchandra Ashram
Publication Year: 1992
Total Pages: 824
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Spiritual, & Rajchandra
File Size: 25 MB

Page 571

૧૪૬
હરિગીત — નિજ દોષને ના
સાંખે
આધામૃત
અગાસ, તા. ૩૦-૭-૪૫ અષાઢ વદ ૬, સામ, ૨૦૦૧ દેખતા, પામ્યા પ્રમેાદન પર ગુણે,
૬૦૧ તત્ સત્
પ્રશંસા અન્યની ના, ગાન પેાતાનાં સુણે; ન પરનાં દુઃખ દૂર ચિંતા ધરી નિઃસ્વાથ થી, ચાહે સુખી બનવા છતાં જીવ ચૂકતા પરમાથી.
કરવા
આપના ક્ષમાપના પત્ર પ્રાપ્ત થયા. આપે વ્યવહારુ સૂચના પૂ....ખાઈ સબધી આપી તે સારું થયું. બાકી પરમા ષ્ટિએ જોઈ એ તે તે જેમ સદ્ગુરુશરણે આવતાં અખડ સૌભાગ્ય પામ્યાં છે. તેમ આપણે બધાં પણ તે પરમપુરુષના શરણુ વગર અનાથ હતાં તે તે જ વિશેષણને યાગ્ય બનેલ છીએ. પ. પૂ. પ્રભુશ્રીજી કહેતા કે તમને બધાંને નવી કાણાં વગરની હાડીમાં બેસાર્યા છે. લાંખાતૢ કા હાથ કર્યાં વિના એસી રહેશે. તે પેલે પાર પહેાંચશે. “ધીંગ ધણી માથે કિયા રે, કુણુ ગંજે નર ખેટ- વિમલ જિન દોઠાં લેાયણ આજ.'' ‘ઋષભ જિનેશ્વર પ્રીતમ માહરા રે’-શ્રી આનંદધનજી
પરમકૃપાળુદેવનાં વચના પવિત્ર હૃદયમાં જ સ્થાન પામે, (વાસ કરે) તેવાં છે. તેથી (૧) વૈરાગ્ય, (ર) ઉપશમ, (૩) ત્યાગ, અને (૪) ભક્તિ દ્વારા હૃદય પવિત્ર કરતા રહેવા ભલામણ છેજી.
(૧) વૈરાગ્ય : પ. પૂ. પ્રભુશ્રીજી એધમાં કહેતા : વૈરાગ્ય એ આત્મા છે. પરમકૃપાળુદેવ પણ એને પરમા માના ભેામિયા કહે છે. અનાસક્તભાવ કે અસગભાવ એ આત્માનું જ સ્વરૂપ છે. જેટલું તેમાં તન્મય થવાય તેટલી શાંતિ, આત્મતૃપ્તિ જરૂર અનુભવાય. પરપદ્માર્થાથી જે જે આકર્ષીણ – ક્ષેાભ ઇંદ્રિયા દ્વારા કે મન (કષાયપરિણામ) દ્વારા થાય છે, તે પ્રત્યે ઉદાસીનતા એ વૈરાગ્યનું સ્વરૂપ છે. ક્ષેાભકારી પદાથૅની હાજરી હાવા છતાં, તેની બેદરકારી રહેવી તે વૈરાગ્ય છે.
(૨) ઉપશમ પણ આત્મા છે. ક્રોધ, માન, માયા, લેાભ, કામ આદિ વિકારા જ આત્માના અંતરંગ શત્રુઓ છે. ‘સર્વ વિભાવપર્યાયમાં માત્ર પોતાને અધ્યાસ(ભ્રાંતિ)થી ઐકયતા થઈ છે, તેથી કેવળ પેાતાનું ભિન્નપણું જ છે.'' (૪૩) પેાતાનું યથાર્થ સ્વરૂપ ક્રોધાદિની હાજરીમાં ટકી શકતું નથી. તેથી મહાપુરુષોએ હૃદયને પવિત્ર રાખવા તે વિકારેના પરાજય કર્યાં છે અને ઉપશમસ્વરૂપ બન્યા છે; તથા ઉપશમસ્વરૂપ એવાં સત્શાસ્ત્રના પરિચય કરતા રહેવા આધ કર્યાં છે.
(૩) ત્યાગ : “આત્મપરિણામથી જેટલેા અન્ય તેને શ્રી જિન ત્યાગ કહે છે.” (૫૬૯) આ અંતર્વાંગ
થવા અર્થે બાહ્ય પ્રસંગના ત્યાગ પણ ઉપકારી છે, કાર્યકારી છે. આમ બાહ્ય સબંધ અને પ્રસંગાના અને તેટલા ત્યાગ અને ન બને તેટલા પ્રત્યે વૈરાગ્યવૃત્તિ રાખી વવું તે જ મુમુક્ષુજનાનું કર્તવ્ય છેજી.
પદાર્થના તાદાત્મ્ય-અધ્યાસ નિવવા (ભ્રાંતિ અને ક્ષેાભરહિત અસગદશા)