________________
સાધુ જેને દર્શનમોહનીય કર્મને સર્વથા ક્ષય હોય પણ ચારિત્રમેહનીય ક્ષય અથવા ઉપશાંતિ હોય, તે છઘસ્થ; અને મેહના આત્યંતિક અભાવને લીધે વીતરાગદશા પ્રગટવા સાથે પ્રાપ્ત થતા સર્વરૂપણયુક્ત તે કેવલી".
–શતક ૨૫, ઉદે. ૭
મ–હે ગૌતમ! લાઘવ (ઓછી ઉપાધિવાળા હોવા-- પણું), અલ્પેચ્છા, અમૂછ, અનાસક્ત અને અપ્રતિબદ્ધતા. (સ્નેહનો અભાવ) એ પાંચ વાનાં શ્રમણસાધુ માટે સારાં છે.
વળી હે ગૌતમ! અક્રોધીપણું, અમાનીપણું, અકપટીપણું, અને અલભીપણું એ ચાર વાનાં પણ શ્રમણસાધુ માટે સારાં છે.
વળી હે ગૌતમ! રાગદ્વેષ ક્ષીણ થયા પછી શ્રમણસાધુ અંતકર અને અંતિમ શરીરવાળે થાય; તથા પૂર્વની અવસ્થામાં બહુ મેહવાળો થઈને વિહાર કરે તો પણ પછી સંવૃત થઈને મરણ પામે, તે પછી સિદ્ધ થાય, બુદ્ધ થાય, મુક્ત થાય, નિર્વાણ પામે અને સર્વ દુઃખનો નાશ પ્રાપ્ત કરે.
– શતક , ઉદ્દે ૯
૧. આ સંયને માટે પણ મળમાં મુલાક, બકુશાદિની પેઠે અનેક વિચારણકારો છે. તેને નમૂને પુલાકાદિ માટેનાં દ્વારમાં વાચકને જોવા મળે છે. તેથી તેમને અહીં ઉતાર્યા નથી.
૨. સંવૃત એટલે આશ્રવદ્વાન્ કર્મા આવવાના માર્ગને –– અર્થાત પાપપ્રવૃત્તિઓને સિકનાર.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
