________________
૧૩
શ્રીભગવતી-સાર
――
તેમ જ અંતિમ કાટીનું ધ્યાન સાધી શકાય તેવા . હતા; તેમના વર્ણ કસેાટીના પથરા ઉપર પડેલી સેનાની રેખા સમાન ગૌર હતા; તે ઉગ્ર તપસ્વી હતા; ધેાર બ્રહ્મચારી હતા; ધ્યાનરત હતા; શરીરની પરવા તેમ જ ટાપટીપ વિનાના હતા; તવિશેષથી તેમને અનેક યેાજન પ્રમાણ ક્ષેત્રમાં રહેલા પદાર્થોનું દહન કરવામાં સમથ એવી તેજોવાલા — તેજજ્ઞેલેસ્યા પ્રાપ્ત થઈ હતી; તીર્થંકરાએ અગમ થાની પણ પહેલાં ઉપદેશેલા ૧૪ ‘ પૂ’ ગ્રંથેાનાર તે જાણકાર હતા; ઈંદ્રિય કે મનની સહાયતા વિના જ ગમે તે કાળના અને ગમે તે ક્ષેત્રના રૂપી પદાર્થોનું જ્ઞાન કરવાની શક્તિ તેમને પ્રાપ્ત થઈ હતી; તેમ જ મનવાળાં પ્રાણીઓનાં મન પણ તે જોઈ શકતા હતા૪; તેમને સકળ અક્ષરસયેાગાનું જ્ઞાન હતું, અથવા સાંભળવા યાગ્ય શબ્દાને સુસંગત રીતે મેલવાને તેમને સ્વભાવ હતા. તેમને કેવળજ્ઞાન થવાનું જ આાકી હતું.
તે ગૌતમ દ્રભૂતિએ તે વખતે ૭ ટકના ઉપવાસ કરેલે હતા. તેના પારણાને દિવસે પહેલી પૌરુષીમાંપ તેમણે સ્વાધ્યાય
૧. તે માંધાને જૈત પરિભાષામાં વઋષભ-તારાચ-સહનત હે છે. તેની વિગત માટે બ્લુએ આ માળાનું ‘અંતિમ ઉપદેશ’ પુસ્તક, પા. ૧૨૯, .િ ૧.
+6
ર. તે પ્રથા વિષે વધુ માહિતી માટે તુ આ માળાનું સયમધ ' પુસ્તક, પા. ૭.
.
૩. પરિભાષામાં તેને અધિ લબ્ધિ' કહે છે.
૪. પિરભાષામાં તેને - મનરૂપ વ લબ્ધિ ' કહે છે.
C
૫. પૌરુષી એટલે દિવસ કે રાતને! ચેાથે ભાગ, વિશેષ માટે જુએ આ માળાનું ‘ અ‘તિમ ઉપદેશ’ પુસ્તક, પા. ૧૫૬, ટિ. ન. ૧.
Jain Education International 2010_05 For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
