________________
અસુરરાજ ચમર
૨૦૩ વિચારી અવધિજ્ઞાનથી જોતાં તેણે મને જે એટલે તરત જ
આ શું! હું ભરાઈ ગયો !!” એમ બોલતો પોતે ફેકેલા વજને પાછું પકડવા ઉત્તમ દિવ્ય દેવગતિથી તે દોડ્યો અને મારાથી માત્ર ચાર આંગળ છે. રહેલા વજને પકડી પાડયું. જ્યારે તેણે તે વજને મૂઠીમાં પકડ્યું ત્યારે તેની મૂડી એવા વેગથી વળી હતી કે તે મૂઠીના વાયુથી મારા કેશાગ્ર કંપ્યા.. પછી તેણે ત્રણ વાર પ્રદક્ષિણા કરી મને નમન કર્યું અને કહ્યું,
હે ભગવન્! આ ચમર તમારે આશરે લઈ મને મારી શોભાથી ભ્રષ્ટ કરવા આવ્યો હતો હતો, તેથી મેં આ વજ તેની પાછળ મૂકહ્યું હતું.” એમ કહી, ક્ષમા માગી. તે પાછો ફર્યો અને ઉત્તર-પૂર્વ ભાગમાં થોડે દૂર ગયા પછી ત્રણ વાર ડાબો પગ પૃથ્વી ઉપર પછાડી તેણે મને કહ્યું કે, “હે અસુરેદ્ર, અસુરરાજ, ચમર ! બમણુભગવંત મહાવીરના પ્રભાવથી તું બચી ગયો છે, હવે તને મારાથી જરા પણ ભય નથી'. આમ કહી તે ચાલ્યો ગયો.
ગૌ–હે ભગવન ! પિતે હાથે ફેકેલી વસ્તુને તેની પાછળ દોડી દેવ પકડી શકે ?
મહા ગૌતમ ! વસ્તુને જ્યારે ફેંકવામાં આવે છે, ત્યારે તેની ગતિ ઉતાવળી હોય છે, અને પછી મંદ થઈ જાય છે; જ્યારે મેટી ઋદ્ધિવાળા દેવ તો પહેલાં પણ અને પછી પણ શીઘ્ર ગતિવાળો હોય છે, તેથી તેને પકડી શકે છે.
ગૌ–હે ભગવન્! તો પછી દેવેંદ્ર શક્ર પિતાને હાથે. અસુરેંદ્ર ચમરને કેમ ન પકડી શક્યો?
મહ–હે ગૌતમ ! અસુરકુમારે નીચે બહુ શીઘે જઈ શકે છે અને ઉપર બહુ મંદ રીતે જઈ શકે છે; જ્યારે
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
