________________
૧ર
શ્રીભગવતીસાર. જીવોનું કે પુગલોનું કંપન તે ભાવૈજના; અને મનુષ્યાદિ ભવમાં વર્તતા જીવોની એજના તે ભજના.
–શતક ૧૭, ઉદ્દે ૩
રાજગૃહનગરને પ્રસંગ છે. મહાવીર ભગવાનના ભદ્ર પ્રકૃતિવાળા શિષ્ય માકંદિપુત્ર પ્રશ્ન પૂછે છે :
માનંદિપુત્ર––હે ભગવન્! કાપોતલેશ્યાવાળા પૃથિવીકાયિક જીવ મરણ પામી, તુરત જ મનુષ્ય શરીરને પ્રાપ્ત કરી કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરે અને સિદ્ધ થઈ સર્વ દુઃખોને નાશ કરે ?
મહ–હા ભાકદિપુત્ર! સર્વ દુઃખોને નાશ કરે.
તે જ પ્રમાણે કાપતલેશ્યાવાળા અકાયિક અને વનસ્પતિકાયિક જીવનું પણ જાણવું.
– શતક ૧૮, ઉદ્દે ૩
૧૩ રાજગૃહનગરને પ્રસંગ છે:
ગૌ–હે ભગવન ! છદ્મસ્થ મનુષ્ય પરમાણુપુદ્ગલને જાણે અને જુએ, કે ન જાણે અને ન જુએ? .
ભ૦–હે ગૌતમ! કોઈ જાણે પણ જુએ નહીં, અને કોઈ જાણે નહીં અને જુએ પણ નહીં. એ પ્રમાણે અસંખ્યાતપ્રદેશિક સ્કધે સુધી જાણવું. અનંતપ્રદેશિક સ્કંધ (સ્કૂલ પણ હોવાથી તેમ) ની બાબતમાં આ પ્રમાણે જાણવું કેાઈ જાણે અને જુએ; કોઈ જાણે પણ જુએ નહીં, કોઈ જાણે નહીં પણ જુએ, અને કોઈ જાણે નહીં તેમ જુએ પણ નહીં.
એ પ્રમાણે અવધિજ્ઞાનનું પણ જાણવું.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
