________________
પ્રાચીન સેક્ઝાય મહેદધિ ભાગ-૨
દીકરો પરણાવ્યો હોંશથી, ખરચ્યા દામ હજાર; વહુ લાવી ઘણી હોંશથી, કહ્યું ન માને લગારજી. કીધુ. ૪ શીખ દેઈ સાસુજી થાકીયા, હવે ઘડે કેહવા ઘાટજી; બીજી ઢાળે રે ક્રોધ કરી, જુવે દીકરાની વાટજી.
દોહા વટ જોવંતા આવીયે, દીકરો ઘરની માંય; ઉગમાં દેખી માતને, પૂછવા લાગે ત્યાંય. શી ચિંતા છે માતજી, દુહવ્યા તમને કે દીસે આમણ દુમણા, ભાખે મુજને તેહ.
ઢાલ-૩ જી માય કહે સુણો બેટડા, તુજ વહુની વાત ન્યારી રે, ઘરનું કામ ભળાવતાં, કરે નહીં લગાર રે,
વિનંતિ સારી સાંભળો. છાણ માટી નથી લાવતી, મુજને ખોટી લડાવે રે, ચોમાસું ઉતરે લાવશું, એવા ઉત્તર આપે રે,
વીરા ઘરની શોભા ચાલી ગઈ. લીંપણ વિના ઘરની ભીંતે, જલ્દીથી પડી જાશે રે; લીંપણ શું પણ કરે નહિં, પછી શી ગતિ થાશે રે. વીરા ચેમાસું ઉતર્યા પછી, છાણ હાથ ન આવે રે, જીવની જયણું શી રીતે કરું, ઘરમાં ઉચેરા વળશે રે. વિરાટ જે કરવું તે પહેલા કરો, વાયદાની વાટ કોણ જેવે રે, મારા કર્મો આવી વહુ મલી, ઘરની આબરૂ ખોવે રે. વિરાટ પુત્ર કહે સુણે માતજી, એ વાતે રીશ ન કરીએ રે; જીવદયા ને પાળતાં, લાભ અનંતો લીજે રે.
પુત્ર કહે સુણે માતજી. ચોમાસાના ચાર માસમાં, જીવ અનંતા થાય રે; હિંસા માર્ગ કેણ આદરે, શિખામણ સમુદાય રે. પુત્ર જુવે મેઘરથ રાયજી, જીવદયા પાળી જેહ રે; તીર્થકર પદવી લહી, જીવદયા ફળ એહ છે. પુત્ર પુત્ર વચન એમ સાંભળી, માતા મનમાં હરખાય રે; ઉત્તમ અવતાર પામી કહી, અવળે રસ્તે કેણ જાય રે? પુત્ર
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org