________________
[ પર
પ્રાચીન સક્ઝાય મહેદધિ ભાગ-૨
રાત દિવસ રાત રહે, માતો વળી ઘણું મન; પરભવ જાતા પ્રાણિઓ, પામે હીન વંદન. અમે પણ સંયમ આદરી, એ સવિ છાંડયા ભેગ; તુજ સરીખી નારી તજી, ત્રિકરણ મન સંયોગ. એહવા વચન તે સાંભળી, વિષયે વ્યાપિ નાર; મુનિને કલંક લગાડવા, મન ચિંતે તેણુ વાર.
ઢાલ ૩ જી હાંરે લાલા? શિખ સાધુની અવગણ, જાણે વહી ગઈ ઘટ નાર રે. લાલા; કામવશે થઈ આંધળી, કરે સાધુ તર્ણ તિહાં આ રે. લાલ;
મુનિ પાયે ઝાંઝર રણઝણે. મુનિ પાયે ઝાંઝરી રણઝણે, આવી પડી મુનિને પાય રે. લાલા; વેલપરે સા સુંદરી, વળગી સાધુજીને કાય રે. લાલા. મુનિ જેર કરી જોરાવરી, નિકળ્યો માંહેથી મુનિરાય રે; લાલા. તવ પોકાર પૂંઠે કર્યો, ધાઓ ધાઓ એણે કર્યો અન્યાય રે. લાલા. મુનિ મલપંતે મુનિવર નિસર્યો; પગે ઝાંઝર ઝમકાર રે. લાલા; લેક સહુ નિંદા કરે, અહો ? એ માટે અણગાર રે. લાલા. મુનિ ઉચે બારીએ બેઠા રાજવી, જુએ નારી તણે અવદાત રે, લાલા, દીએ દેશવટે એહને, મુનિતણે થયો જસ વાત રે. લાલા. મુનિ મુનિવર તિહાંથી સંચર્યો, આવ્યો કંચન પૂરની માંહી રે, લાલા, રાજા રાણી પ્રેમશું, ગોખે બેઠાં ઉછાંહી રે. લાલા. મુનિ. રાણીએ મુનિવર દેખીયા, આંસુડે વઠી ધાર રે, લાલા, રાજા મન દેખી કેપીઓ, સહી એહને પૂરવ જાર રે. લાલા. મુનિ રાજેશ્વર ગયો રચવાડીએ, તેડાવ્યા રૂષિને ત્યાંહી રે, લાલા, ખાણ ખણવિ ઉડી ઘણ, બેસાર્યા ઋષિને માંહી રે. લાલા. મુનિ
૬
૭
છેલાલા,
૧
રાજા ક્રોધે ધમ ધમે, ઋષિ ઉપર ધરે રોષ;
હુકમ કરે સેવક પ્રત્યે, મુનિ ધરે સંતેષ. ઝાલે એહ પાખંડીને, કાઢો નયરની બહાર;
પુર વટલાવ્યું એણે પાપીએ, દીઓ એહને માર. તવ સેવક પકડી તિહાં, લાવે રાય હજુર;
રાજા દેખી તેહને, કહેતે વચન કઠોર.
૨
૩.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
