________________
પી.
પ્રાચીન સઝાય મહેધ ભાગ-૨
ઉત્તમના ગુણ ગાવતાં, ગુણ આવે નિજ અંગ;
મિશ્યામતિ દરે ટળે, પામે સમકિત સંગ. ધીર વીર ગુણ આગલો, વૈરાગી શીરદાર;
અવની તળે જે અવતર્યા. કરવા પર ઉપગાર. મુજ મન હરખે તે ભણી, મુનિ ગુણ ગાવા કાજ; જીભે વસે શારદા, ગુરુ મુજ કરશે સાજ.
તાળ ૧ લી સરસ્વતી ચરણે શીશ નમાવી, પ્રણમી શ્રી ગુરુ પાય રે; ઝાઝરીયાં ઋષિના ગુણ ગાવતાં, ઉલટ આજ સવાય રે; ભવિય વંદો મુનિ ઝાંઝરીયે, સંસાર સમુદ્ર તે તરીયો રે; સકલ સહતા પરિવહ મન શુદ્ધ, શિયળ ગુણે કરી ભરી રે. ભવિ. પઈઠાણપુર મકરધ્વજ રાજા, મદનસેના તસ રાણી રે; તસ સુત મદન ભ્રમ બાલુડો, કીતિ જસ કહેવાણું રે. ભવિ. બત્રીશ નારી સુકોમલ પર, ભર યૌવન રસ લીને રે; ઇંદ્ર મહોત્સવ ઉદ્યાને પહોંચ્યો, મુનિ દેખી મન ભીને રે. ભવિ. ચરણ કમળ વાંદી સાધુનાં, વિનય કરીને બેઠો રે; દેશના ધર્મની દીએ સાધુજી, વૈરાગ્ય મન માંહિ પેઠો રે. માતપિતાની અનુમતી માંગી, સંસાર સુખને છેડી રે; સંયમ મારગ શુદ્ધો લીધે, મિશ્યામતિ સવિ છાંડી રે. ભવિ એકલડો વસુધામાં વિચરે, તપ તેજે કરી દીપે રે, યૌવન વય જોગીસર બલી, કર્મ કટકને આપે છે. ભવિ. શીલ સત્તાહ પહેરી જેણે સબલી, સમિતિ ગુપ્તિ ચિત્ત ધરતે રે, આપ તરે ને પર તારે, દરિસણ દુરિતા હરતે રે. ભવિ. ત્રંબાવતી નયરીએ પહોંચ્યો, ઉગ્ર વિહાર તે કરતો રે, મધ્યાન્હ સમયે ગૌચરી સંચરી નગરમાંહિ, તે ભમતે રે. ભવિ.
ઢાળ ૨ જી. ( આઘા આમ પધારો પૂજ્ય અમઘર વહોરણ વેલા.). ઈણ અવસર એક વિરહી તરુણી, ગોરડી ગેખે બેઠી, * નિજ પતિ ચાલ્યા છે પરદેશે, વિષયે સમુદ્રમાં પેઠી, વિરૂઈ મદન ચઢાઈ રાજ, જેણે તેણે જીતિ ન જાઈ. એ આંકણી. સોલ શણગાર સજી સા સુંદરી, ભરયૌવન રસ રાતી; ચપલ નયણ ચિહું દિસે ફેરવતી, વિષયારસ રંગ માતી. વિરૂઈ.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org