________________
[ ૩૧
પ્રાચીન સક્ઝાય મહેદધિ ભાગ-૨
કંચન મણિ રે ભંગાર, ગંધદકે ભર્યા એ; કિમ સહેશે લઘુવીર, હરિ સંશય ધર્યા છે. વહેશે નીર પ્રવાહ, કિમ તે નામયે એક ન કરે નમણુ સનાત, જાણ્યું સ્વામી એ. ચરણ અંગુઠે મેરૂ, ચાંપી નાચિયો એક મુજ શિર પર ભગવંત, ઈમ લહી રાચિયે એ. ઉલટયા સાયર સાત, સરવે જલ હરયા એ પાયાલે નાગિંદ, સઘલા સલ સલ્યા એ. ગિરિવર ગુટે ટુંક, ગડ ગડે ઘણું એક ત્રણ ભુવનનાં લેક, કંપિત લડથડયા એ. અનંત બલ અરિહંત, સુરપતિ એ કહે છે; હું મુરખ સહી મુઢ, એટલું નવી લહું એ. પ્રદક્ષિણ દઈ ખામેય, મહત્સવ કરે એ નાચે સુર ગાએ ગીત, પુણ્ય પોતે ભરે એ. ઇણ સમે સ્વર્ગની લીલ, તૃણ સમ ગણે એક જિન મૂકી માયને પાસ, પદ ગયા આપણે એ. માય જાગી જુવે પુત્ર, સુરવરે પૂજિયે એક કુંડલ દોય દેવ દુષ્ય, અમય અંગુઠે દાયે એ. જન્મ મહોત્સવ કરે તાત, રિદ્ધિયે વાધીયો એ; સ્વજન સંતોષી નામ, વર્ધમાન થાપી એ.
–: હાલ ચેથી – પ્રભુ કહપતરૂ સમ વધે, ગુણ મહિમા પાર ન લાધે, રૂપે અદ્દભુત અનુપમ અલ, અંગે લક્ષણ વિદ્યા સકલ. મુખ ચંદ્રકમલ દલનયણ, સાસ સુરભિ ગંધ મીઠા વય; હેમ વરણે પ્રભુ તનુ ભાવે, અતિ નિર્મલ વિણુ નવરાત્રે. તપ તેજે સૂરજ સોહે, જોતાં સુર નરનાં મન મેહે; પ્રભુ રમે રાજકુંવર શું વનમાં, માય તાયને આનંદ મનમાં. બલ અતુલ વૃષભ ગતિ વીર, ઇંદ્ર સભામાં કહ્યો જિન ધીર; એક સુર મુઢ વાત ન માને, આ પરખવાને વન રમવાને. અહિથઈ વૃક્ષ આમલીયે રાખ્યો, પ્રભુ હાથે ઝાલી દૂર નાંખ્યો; વલી બાલક થઈ આવી રમીઓ, હારી વીરને ખાંધે લઈ ગમિઓ.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
