________________
પ્રાચીન સઝાય મહેદધિ ભાગ-૨ વેશ યતિને લીધે રે; ગૃહવાસ તો સંયમ ભજે, નિજ મન માન્યો તેમ કીધે ". હવે ૨ ભદ્રા દેખી મન ચિંતવે, એ તે વેશ લઈને બેઠે રે, એહને રાખ્યા હવે શું હવે, જમીયે મીઠા ભણી એઠો રે. હવે ૩ વત્સ સાંભળ તે એ શું કીયે, મુજ આશ લત્તા ઉમૂલી રે; તુજ મુખ દેખી સુખ પામતી, દઈ જાય છે દુઃખની શૂળી રે. હવે ૪ તુજ નારી બત્રીશે બાપડી, અબળા ને જોબન વંતી રે; કુળવંતી રહેતી નિશ દિને, તુજ મુખ સામું નિરખંતી છે. હવે પ રંગે રહેતી તાહરે મન ઉપરે, તુજ વયણ કદી નવિ લો રે; અવગુણ પાખે એ નારીશું, કહેને શા માટે તું કોણે રે. હવે હું એ દુઃખ ખગ્યું જાશે નહિં, પણ જેર નહિં તુજ કેડે રે; જિન હર્ષ ભદ્રા નારી મળી, આંખડીએ આંસુ રેડે છે. હવે ૭
હાલ ૭ મી
દોહા બત્રીશે નારી મળી, કહે પિયુને સુવિચાર વય લઘુતા રૂપે ભલા, શે સંયમનો ભાર વત છે કરવત સરિખા, મન છે પવન સમાન; બાવીશે પરિસહ સહે, વચન અમારો માન. મય ગળ દંત જે નીકળ્યા, તે કિમ પાછા જાય? કરમ સુભટ દૂર કરી, પહોંચવું શિવપુર ઠાય.
(ઘરે આવોજી આંબે મરીયે–એ દેશી) અનુમતિ દીધી માયે રોવતાં, તુજને થાવો કેડ કલ્યાણ રે; સફળ થાઓ તુજ આશડી, સંયમ ચઢજે સુપ્રમાણ રે. અનુ. ૧ કુમર તણું વાંછિત ફળ્યા, હરખે નિજ ચિત્ત મઝાર રે, આવ્ય ગુરૂ પાસે ઉમહયે, સાથે પરિવાર અપાર રે. અનુ. ૨ સદગુરૂના ચરણ કમળ નમી, ભાખે કરડી કુમાર રે, પ્રવહણ સમગુરુ મુંજ ભણી, સંસાર સમુદ્રથી તારો રે અનુo ૩ આચારજે ઉશ્ચરાવીયાં, વ્રત પંચ વિધે સહુ સાખે રે, ધન ધન એવા જેણે સુખ તજ્યાં, નર નારી મળી એમ ભાખે રે. અનુ. ૪ ભદ્રા કહે આચારજ ભણે, તમને કહું છું કરજેડ રે; જાળવજે એને રૂડી પરે, મુજ કાળજડાની કેર રે. અનુ૫ તપ કરતાં એને વારજે, ભૂખ્યાની કરજો સાર રે; જન્મારે દુઃખ જાણ્યું નથી, અહમિંદ્ર તણે અવતાર છે. અનુ. ૬ મારે આથી પોથી એ હતી, દીધી છે તુમ ચે હાથ રે; હવે જેમ જાણે તેમ જાણજો, વહાલી માહરી એ આથ રે. અનુ. ૭ સાંભળ સુત જે વ્રત આદર્યું, તો પાળજે નિરતિચાર રે; દૂષણ મ લગાડીશ વ્રત ભણે, તું જેમ પામે ભવપાર રે. અનુ. ૮ ધન્ય ગુરૂ જેહને શિષ્ય થયે, ધન્ય માત-પિતા કુળ જાસ રે; જેહને કૂળ એ સુત ઉપજે, ઈમ બેલાવી જસ વાસ રે. અનુ. ૯ એમ કહી ભદ્રા પાછી વળી, દુખણ વહુઅરો લેઈ સાથ રે, જિન હર્ષ અ૫ જળ માછલી, ઘેર આવી થઈ છે અનાથ રે. અનુ. ૧૦
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org