________________
પ્રાચીન સક્ઝાય મહોદધિ ભાગ-૨
પાલક બંધક ઉપરે, થયે તે ક્રોધાતુર પછી તે નિજ સ્થાનક ગ, દંડક રાયને પૂર. એહવે મુનિસુવ્રત કને, નમિ અંધક લીયે વત; પંચશત નરની સંગતે, બહુલ કર્યું સુકૃત.
હાલ–૧લી બંધક સાધુ વિચાર, આપે વાચન સાર; આજ હો
એક દિન પૂછે મુનિસુવ્રતને જી. સ્વામી સાધુ સશ, જાવું બેન ને દેશ આ
જે પ્રભુજી આજ્ઞા હવે જી. કહે જીન સાધુ સર્વ, મરણાંત હશે ઉપસર્ગ આઠ
નિસુણી બંધક વિનવેજી. નવિ જીવિત અમ દુઃખ, સહેણું મેક્ષના સુખ આ૦
લેકલાયક અમે પામશું જી. સ્વામી કહે તે વાર, તુજ વિણ સવિ પરિવાર આ
સુખીત તે બહુ થાયશે છે. તે સુણ મુનિ પંચશત, સહ ચાલ્યા સૂરે આદિત્ત, આ
અનુક્રમે નયરી પામીજી. પૂરવ વેર સંભાર, ગોપવ્યા સહસ હથિયાર; આ૦
પાલકે તે ઝટ ગહનમાં. ઉઠ તું વાંદવા કાજ, ભાખે અમાત્ય મહારાજ; આ૦
કાં તુજ ધારણું કિહાં ગઈજી. પાંચશે સુભટને સાજ, લેવા આવ્યું તે રાજ; આ૦
વેષ ધરી સાધુ તાજી. કર ગ્રહી તે શસ્ત્ર, વાંદવા જાઈશ તત્ર, આ૦ -
હણ તુજ લેશે રાજને છે. જેવા આવે રાય, શસ્ત્રની ધરણી બતાયઆ૦
સ્થાનકે કપટ જ કેળવ્યાં.
દેહા દેખી ચિંતે રાજીયો, કોધે દીસે તપ્ત; સર્વ યતિજન બાંધીને, સેપ્યા પાલક ગુપ્ત. કહે રાજા મંત્રીશ્વરૂ, જે રૂચે તે ધાર; હર પાલક પામીને, ઉંદર જેમ મંજાર.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org