________________
પ્રાચીન સઝાય મહોદધિ ભાગ-૨
ઢાલ ૭મી - (રાજા રાજગૃહી નગરીનો વાસી. એ–રાગ) કહે સુનંદાનારી, તમે તે નિસ્પૃહી અણગાર રે હો, ઋષિજી પુત્ર ગ્રહો. પીતા ન પીડાએ સુતથી, ઉતારે ન હેત ચિનથી હો પ્રષિ મુખ મલકે ધનગિરિ ભાખે, ગુરૂ વચન દિયામાં રાખી હો. સુણ સુંદરી વચન તું મારું, તુમ કરજે અવશ્ય વિચારી હોય; સુંદરી વચણ સુણો હાંસી કરતાં હે મુજને, પસ્તાવો થાશે તુજને હ. સુણ૦ ૩ પિતાને હાથ દીધે, પાછો નવિ જાશે લીધો હો સુંદરી, કરીએ નિજ કામ વિચારી, પૂછો વલી કોઈ નરનારી છે. સુણ૦ ૪ આપે તે કરી કઈ સખી, હું તો ન લઉં તેમની પાબે હો, સુંદરી; મુગ્ધાએ પણ તિમહીજ કીધે, લેઈ પુત્ર પિતાને દીધે હો. સુણ૦ ૫ Bળી માંહે લઇ ઘરિઓ, બાલક દેખી મન હરીઓ હો સુંદરી તત્કાલ રહ્યો રેવંત, જિન હર્ષ કહે ગુણવંત હો સુંદરી. સુણ- ૬
દ્વાલ-૮ મી
(એકદિન બેઠા માલિયે રે લાલ-રાગ). ગુરૂ આદેશ પાલી કરી રે લાલ, સુનંદા ઘરથી નાર રે સનેહી; નિસીહી કહી પાછા વલ્યા રે લાલ, આવ્યા ગુરૂને ઠામ રે સનેહી,
ગુરૂ આદેશ પાલી કરી રે લાલ. ગુરૂ ધનગિરિને દેખી કરી રે લાલ, બાંહ નમંતી ભાર રે સનેહી, ઝોલી દે મુજને કહે રે લાલ, લે વિસામે વિચાર રે સનેહી. ગુરુ તેણે દીધો ગુરૂને તદા રે લાલ, પુત્ર રતન તેજવંત રે સનેહીં; ભાર ઘણે તે બાલમાં રે લાલ, ગુરૂનો હાથ નમંત રે સનેહી. ગુ નીજથી અધિક જાણીએ રે લાલ, તેહના લક્ષણ નિહાલ રે સનેહી; સુરતી અમૃત સારીખી રે લાલ, ગુરૂ હરખા તતકાલ રે સનેહી. ગુરુ બાળ થકી બળ એહવો રે લાલ, એહની કાંતી સુરૂપ રે સનેહી; યુગ પ્રધાન થાશે સહી રે લાલ, જિન શાસનને ભૂપ રે સનેહી. ગુ. ૫ વિજા નામ દીયે ગુરૂએ રે લાલ, ભારે વજ સમાન રે સનેહી જતને રાખે એહને રે લાલ, જિમ જિન હર્ષ નિધાન રે સનેહી. ગુ. ૬
ઢાલ-૯ મી
(સમરે શારદ સ્વામી) સચ્યા તરી નારી ભણી, દીધે પાલણ કાજ બાલ રે; હૈડા હોડે કામિની, પાલે શિષ્ય શિરતાજ લાલ રે. સવ'
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org