________________
પ્રાચીન સઝાય મહેદધ ભાગ-૨
[ ૧૬૭
પરઠી ઈમ પેટી તણી, મુદ્રા ઉઘાડી જામ; જનમ માત્ર સેહામણું, દીઠાં બાલક તામ. સાં તવ હરખી દો, બોલીયા, એકને પુત્રની બેટ; પુત્રી બેટ છે એકને, એમ વહેચ્યાં દોય જેટ. સાં નિરખી નિજ નિજ બાળને, દીઠી મુદ્રિકા દોય; કુબેરદત્ત ને કુબેરદત્તા, નામ લિખિત માંહિ સેય. તવ તિહાં નામ તેહી જ ઠવ્યાં, સેપ્યા નિજ ઘેર જાય; લાડ લડાવે ઉસંગમાં, અનુક્રમે મેટેરા થાય. જોબન વય તે પામ્યા જાદા, અતિ રૂ૫ લાવણ્ય હોય; સરખી જોડી તે નગરમાં, ન મલે નિરખતાં કોય. સાં દેય જણે મન ચિંતવી, પરણાવ્યા કવિ તેહ; વિધિએ રચના એસી હુઈ, વાધ્ય અધિક સનેહ. સાં. હસે રમે કીડા કરે, ભગવે ભોગ રસાલ; એક દિન બેઠા ગવાક્ષમાં, ચપાટ બેલે વિશાલ. સાંવ સારી સારતાં કુમરીએ, વીંટી વરણું ગ્રહ્યા તામ; નામ દોય એક જાણીયા, વદન પડી તવ ઝમ. સાં.
દોહા અહો ! ધાતા મુઝ એહનું, એક જ દીસે રૂપ; સર્વ ચિન્હ એક જ અ છે, વય પણ સરખી અનૂપ. ફલ એકજ તરૂવર તણાં, એક ઉદરે ઉત્પત્ય; ભગિની બંધવ સંભવે, એ સહી દીસે સત્ય. વિલખાણી વિલપે ઘણું, મૂકે મૂખ નિસાસ; તનું શૃંગાર સવિ પરિહરી, પતી જનકની પાસ. પૂછે નિજ નિજ તાતને, દોય જણા તેણીવાર; અમ બેહુ મેલાવો, કિમ કીધે કિરતાર ? તાતજી સાચું બોલજે, અલિક મ કહે વાણ; જે સાચું બોલે નહિ, તે દેવગુરૂની આણ.
(ઋષભ જિર્ણ દશું પ્રીતડી–દેશી ) તાત કહે સુણ કુંઅરી, શું પૂછે છે મુજને તુઝ વાકેફ અમે તો કાંઈ જાણું નહિ, શી ભાંખુ હો તુજ જાત ને ભાત કે;
વાત સુણે રે એક ચિત્તશું.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
